De schrijver Don Walther Donner brengt na lang aandringen van uitgever/publicist Robby Parabirsing (Rappa) zijn allerlaatste roman uit. De roman heeft als titel Boete zonder schuld . Donner geeft alle eer voor het verschijnen van dit boek aan Rappa, want hij was echt niet meer van plan om aan de twintig boeken die hij op de markt heeft gebracht, nog eentje toe te voegen. "Wij verkeren in Suriname op gespannen voet met het geschreven woord. Teksten mogen niet langer zijn dan zeven A-viertjes. Dat krijg ik steeds te horen van mensen die toezeggen mijn stukken te zullen lezen als ik ze wilde inkorten. En dat weiger ik altijd. Gesteld eens dat studenten aan hun docenten zouden vertellen hoe dik de boeken mogen zijn die ze te bestuderen krijgen. Wetenschappelijke werken lezen we niet meer dan strikt noodzakelijk is om aan een diploma te komen. Als het effe kan werken we met uittreksels. Dat is het leven in Switi Sranan. We geven elkaar geen boeken cadeau zoals de witte man dat doet. En elkaar een boek geven van een landgenoot zou vloeken zijn in de kerk. Teveel eer. Ook niet als relatie geschenk", schrijft Donner aan zijn relaties die hij regelmatig 'bestookt' met essays.
"De Hollanders lezen zich te pletter. Ze hebben blijkbaar een intellectuele achterstand. Wij niet. We weten alles al. We hebben geen behoefte aan tips voor de inrichting van ons leven of om beter geïnformeerd te zijn hoe men in bepaalde kringen leeft. We hoeven niet te weten waarom bepaalde mensen dingen doen zoals ze doen. Daarom stopte ik lang terug met romans schrijven, die ik trouwens aan de straatstenen voor noppes niet kwijt kon raken. Er stonden al genoeg van mijn boeken in boekenkasten in Nederland en het Caribische gebied, bedacht ik. In elke Nederlandse bibliotheek zal wel een boek van mij liggen", zegt Donner.
Hij was verwonderd toen Rappa, voorzitter van de Surinaamse Schrijvers Vereniging, die ook auteur is, hem benaderde met het voorstel een of meer van zijn boeken weer op de markt te brengen. Donner zag daar geen heil in. Om Rappa toch tevreden te stellen dook hij zijn rommelkast in en vond daar een manuscript. Donner kon zijn ogen niet geloven toen Rappa de vorige week met een bewerkt exemplaar kwam. "Ik was met stomheid geslagen. De man zag kans een product tot stand te brengen dat mij met grote verbazing vervulde. Wie is niet blij met een schouderklopje zo nu en dan. De wijze waarop de man beschrijft waar het in bellettrie omgaat is pure klasse. Ik heb overigens met hem gewed dat hij met de geweldige uiteenzetting en al nog steeds niet meer dan vijf van die dingen zal kwijtraken. Hij gokte op twintig... Waar, wanneer en voor hoeveel het boek te koop zal zijn, daar houd ik mij buiten anders denkt men dat ik bezig ben reclame te maken voor mezelf. Ik heb er niets mee te maken. Echt niet."