De afgelopen twee weken heerste onder de Surinaamse voetballiefhebbers,het SVB – bestuur en sportjournalisten een grote mate van euforie. De eerste internationalevoetbalwedstrijd, waarbij Nederlandse voetballers met Surinaamse roots,Suriname vertegenwoordigden was een feit. Natio kwam uit tegen een ploeg uit Trinidad namelijkW. Connection.
Hoewel wij, na het nemen van penalty’s, verloren, waren velen ervan overtuigd, gezien de massale opkomst van het publiek, dat het realiseren van de dubbele nationaliteit slechts “a matter of time” is. Velen zagen onszelf al deelnemen aan de voetbalwereldkampioenschappen van 2018 in Rusland. Maar toen kwam de reactie van de nieuwbakken Nederlands ambassadeur.
Volgens de Nederlandse ambassadeur in Suriname, Ernst Noorman, is er binnen de Nederlandse wetgeving geen ruimte voor een dubbele nationaliteit voor personen die de Surinaamse nationaliteit krijgen zodat ze voor het Surinaams elftal kunnen uitkomen. Het verkrijgen van de Surinaamse nationaliteit zal verlies van de Nederlandse tot gevolg hebben. En maakt u die fout niet om te denken dat ambassadeur Noorman uitspraken heeft gedaan zonder ruggenspraak te hebben gedaan met zijn bazen in Nederland.
De Surinaamse Voetbal Bond (SVB) had dus allerlei deskundigen geraadpleegd en allerlei strategieënbedacht, maar heeft gewoon verzuimd om de Nederlandse overheid te vragen als ze welwillend zijn met zo’n dubbele nationaliteit constructie te accepteren.
Maar wat is er eigenlijk aan de hand?
Historie
Sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw lopen Surinaamse sportjournalisten met het idee rond om Nederlandse voetballers met Surinaamse roots voor ons nationaal elftal te doen deelnemen aan internationale wedstrijden voor Suriname. Desportjournalisten hebben in de loop der jaren dit idee gevoed, des te meer vanwege het sprankelend voetbalspel van jongens als Ruud Gullit, Fraenk Rijkaard, Edgar David, Clarence Seedorf en Patrick Kluivert.
In de tachtiger jaren van de vorige eeuw, toen nog verbonden aan de sportafdeling van het nationaal leger, adviseerde oud atleet Sammy Monsels ons om ons niet teveel te focussen op deze Nederlandse voetballers, omdat deze jongens geboren en getogen zijn in Nederland. Ze hebben gewoon weg niet veel affiniteit met Suriname.
De droom van de Surinaamse sportjournalisten was echter niet te doven en werd zelfs overgenomen door de nieuwe generatie sportjournalisten.
Aan het begin van deze eeuw was het zover dat de SVB ook in dit idee ging geloven. In 2008 riep de bond twee aparte commissies in het leven om de dubbele nationaliteit voor voetballers te onderzoeken. Uiteindelijk leidde dit voorwerk tot een rapport dat in 2009 werd aangeboden aan de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Lygia Kraag-Keteldijk. De SVB heeft daar vervolgens een toelichting op gegeven maar daarna niets meer vernomen.
In 2010 was over de dubbele nationaliteit meerdere keren contact geweest tussen de Surinaamse voetbalbond en de Wereldvoetbalbond FIFA. De FIFA eist namelijk dat de voetballers die Suriname in het veld brengt tijdens officiële interlands om te beginnen de Surinaamse nationaliteit moeten hebben.
De SVB vroeg daarom aan de FIFAof Suriprofs uit het topvoetbal in Nederland of andere Europese landen hiervoor in aanmerking kwamen. Verscheidene deskundigen gaven toen aan dat de Toescheidingsovereenkomst (TO) die in 1975 bij de onafhankelijkheid van Suriname met Nederland is gesloten, mogelijk ruimte bood voor de invoering van het sportpaspoort
In april 2011 maakte de Wereldvoetbalbond FIFA bekend dat zij niet toestaat dat Suriprofs voor het Surinaamse nationale voetbalelftal uitkomen. Althans niet op basis van de Toescheidingsovereenkomst (TO) uit 1975.
Na onderzoek door de juridische afdeling constateerde de FIFA dat de TO niet voldoende is om Suriprofs speelgerechtigd te krijgen voor de nationale voetbalselecties van Suriname. Na dit teleurstellend nieuws kwam men met de optie: dubbele nationaliteit.
Wederom kwamen deskundigen het een en ander uitleggen: “ De dubbele nationaliteit is nu de enige mogelijkheid die is overgebleven om Suriprofs voor Suriname te laten uitkomen. Dat zou betekenen dat de Surinaamse overheid het gebruik van het zogenoemde sportpaspoort zou moeten toestaan. Daarmee zouden voetballers met een Nederlandse nationaliteit in uitzonderlijke gevallen voor Suriname kunnen uitkomen.
De Nederlandse overheid hoeft hier niet in te worden gekend of mee akkoord te gaan aangezien het een interne Surinaamse gelegenheid betreft.” Let wel men was van mening dat de Nederlandse overheid over dit feit niets te zeggen had en met deze attitude werden verdere acties ondernomen.
DNA met meerdereagenda’s
In mei 2013 heeft De Nationale Assemblee over de kwestie dubbele nationaliteit vergaderd. Kijken wij naar de huidige houding dichtbij de verkiezingen dan blijkt dat hemelsbreed te verschillen met de opmerkingen van vorig jaar.
Terecht vond Rabin Parmessar dat het halen van sporters uit het buitenland geen tovermiddel is. Hij pleitte voor de ontwikkeling van de lokale sport, een sterke organisatie en verbetering van de sociale achterstelling van het talent. Anton Paal waarschuwdevoor het gevaar dat sporters in het buitenland die kiezen voor Suriname, hun nationaliteit verliezen.
Melvin Bouva had een punt door nadrukkelijk aan te dringen op nationale investering, zodat de sport op het gewenste niveau wordt gebracht. Carl Breeveld tokkelde een gevoelige snaar: het is te simpel om voetballers uit het buitenland te halen, zonder dat wordt aangetoond dat het hier goed zit met het sportbeleid. Het is beschamend als het huiswerk niet wordt gemaakt en de inspanning ontbreekt om het talent hier tot volle wasdom te brengen.
In oktober 2013 zei Kensenhuis (Nieuw Front/ NPS)zelf dat de politiek nog altijd terecht terughoudend is als het gaat om toekenning van de dubbele nationaliteit. Er mag geen situatie ontstaan, waarbij als het ware ook ‘buitenlanders’ kunnen stemmen. Die situatie moeten we niet hebben, tenzij je Surinamer bent en alleen de Surinaamse nationaliteit hebt.”
Kensenhuis vond het terecht dat de PSA de dubbele nationaliteit niet toekent. Naast electorale gevolgen kan die stap ook gevolgen voor de belanghebbende zelf hebben. Zo zou iemand zijn nationaliteit kunnen verliezen bij het accepteren van een tweede, omdat niet alle landen een dubbele nationaliteit erkennen.
In het jaar van de verkiezingen hebben bepaalde DNA -leden nu plotseling meerdere agenda’s. Wijzien nu dat zowel de oppositie als de coalitieelkaar in de haren vliegen om een initiatiefwet aan het parlement aan te bieden om de dubbele nationaliteit mogelijk te maken. Het kan verkeren!
Onzuiver debat
In 2013 wezen kenners erop dat de uitgangspunten van het debat (wel of geen dubbele nationaliteit)niet zuiver zijn, noch onderbouwd met onderzoeksresultaten. De uitvoering van het idee is complexer. Bovendien wordt er meer helderheid en gehalte van DNA verwacht, dan zich hoofdzakelijk vast te bijten in het WK-verhaal.
Grote landen met veel meer potentie zijn nooit tot een WK doorgedrongen; waarom schaamt Suriname zich? Haïti, Trinidad en Tobago en Jamaica zijn er geweest, maar is Suriname bereid dat offer met of zonder Nederlanders, aan financiële middelen te brengen ten koste van tal van Surinamers die een armoedig bestaan leiden? Is het verantwoord die prijs te betalen?
Het parlement moet zich bezighouden met het definiëren van de precieze doelstelling van de sport in het algemeen in Suriname. Met deelname aan een eindtoernooi met gebruikmaking van voetballers in het buitenland is het niveau in Suriname nog niet opgetrokken.
Daarvoor is visie: een structurele en duurzame aanpak waarbij overheid en bedrijfsleven achter een plan van aanpak moeten staan dat een route naar hogere sferen aangeeft. Organisatie en denkvermogen aan de basis, verenigingen en bonden, is zwak.
Eventuele juridische perikelen over het verkrijgen van de dubbele nationaliteit is één ding. Een ander fundamenteel verlangen is het presenteren van een uitgewerkt plan door de voetbalautoriteit, de Surinaamse Voetbalbond en het ministerie van Sport- en Jeugdzaken over de praktische uitvoering, werkingssfeer en haalbaarheid van de wens Surinaamse Nederlanders in te zetten op weg naar een WK. Alleen met die informatie in de hand is een verdere gezonde discussie mogelijk.-.
Waar staat het Surinaams voetbal?
Al in oktober 2010 gaf oud-international Aron Winter antwoord op deze vraag:
“Talent genoeg. Surinaamse spelers zijn technisch goed, snel, gedreven en fysiek sterk maar het samenspel kan veel beter. De meeste spelers weten niet wat de ander gaat doen. Basistaken worden verwaarloosd of vergeten.
Ook balcontrole en veldbezetting moeten beter. Weten naar welke kant je moet opendraaien, van tevoren bedenken waar de bal heen moet. Dat is allemaal een kwestie van een goede jeugdopleiding maar daar ontbreekt het hier aan. Daarnaast stellen Surinaamse spelers vaak hun eigen trots boven het teambelang.”
Hoe valt dat op te lossen? werd Winter toen gevraagd en het antwoord was: “Door bijvoorbeeld een jeugdopleiding op te zetten met expertise uit het buitenland. Door de voorwaarden voor selecties te regelen, spelersvergoedingen in orde te maken en de competitie af te stemmen op de interlands.
Vooral op organisatorisch niveau moet er veel veranderen. Reizen, verblijf en logistiek blijft ingewikkeld. Omdat het kostbaar is en veel voetballers verplichtingen hebben, moet alles binnen vijf dagen. Terwijl je voor belangrijke wedstrijden of toernooien natuurlijk veel meer voorbereiding nodig hebt.”
Enkele vragen
Ik heb voor de Surinamers die ons al in 2018 in Rusland zien voetballen enkele vragen:
- Wat zal er gebeuren als Suriname voor de deur staat van de kwalificatieronde om zich uiteindelijk te selecteren voor Rusland 2018, maar al die Nederlandse basisspelers, met Surinaamse roots, worden door de Nederlandse voetbalbond opgeroepen om Nederland internationaal te vertegenwoordigen?
Vergist je niet hoor! Deze Nederlandse voetballers met Surinaamse roots, als het erop aankomt zullenten alle tijden voor Nederland kiezen.
- Is er een regel opgenomen welke aangeeft dat tenminste 25 – 30% van de nationale voetbalselectie uit voetballers bestaat met slechts de Surinaamse nationaliteit?
- Hoe denkt de SVB de voetbalsport over het gehele land in ontwikkeling te brengen?
- Is het de bedoeling dat wij niets doen met de sport in Suriname, maar slechts parasiteren en willen gaan pronken met het werk van anderen?
- Hoever zouden wij niet zijn met de voetbalsport in Suriname als wij vanaf de tachtiger jaren daadwerkelijk in deze tak van sport hadden geïnvesteerd ?
-Hoe zouden wij het vinden als Anthony Nesty een maand voor de Olympische Spelen van 1988 voor Trinidad had gekozen?
In 2013 las ik een leuke reactie van de heer Ernesto de Rooy:Er bestaan geen Surinamers in de Nederlandse selectie; het zijn allemaal Nederlanders! Men moet het volk niet belazeren met zulke uitspraken!
Ricky Stutgard