Waarom vinden zoveel mannen het heel normaal om gewoon, langs elke weg, voor elke boom of muur, ongeacht de verkeersdrukte of hun zichtbaarheid, te gaan staan, hun gulp te openen, en de boel onder te plassen? Om de wereld tot hun toiletpot te maken?
Elke keer als ik klaag over die grove onbeschaafdheid is er wel iemand die vertelt dat hij (altijd een hij) ooit een vrouw heeft zien hurken en plassen op een trottoir: zie je ook vrouwen doen het. Het verhaal is elke keer exact hetzelfde qua locatie en omstandigheid: een vrouw die in de Jodenbreestraat tussen de auto's hurkte en urineerde. Ik vermoed dat één persoon dit inderdaad ooit heeft aanschouwd, dat verhaal vervolgens heeft rondverteld, en dat iedere man die zich wil verdedigen als hij wordt aangesproken op zijn varkensachtige gedrag, nu doet alsof hij het met zijn eigen ogen heeft aanschouwd.
Ook al zou het waar zijn (en dat kan, we hebben een enorm gebrek aan schone openbare toiletten in Suriname - hey, kijk, een verkiezingsissue!), het grote verschil wat mij betreft, is dat de mevrouw enige gene tentoonstelt. Ze zocht een plekje waar ze een beetje uit zicht was: hurkend tussen de auto's, en niet gewoon op het trottoir, naast de man die tegen de muur stond te pissen.
Het frappantst vind ik altijd dat de wildplassers, na enig heen en weer geschud, hun materiaal opbergen, en overgaan tot de orde van de dag: handen schudden van collega's en vrienden, gezellig een roti opeten, baby's knuffelen. Geen drupje water, zeep of antibacteriële gel in zicht.
Ik heb vaker gedacht aan ludieke acties om die morserij tegen te gaan. Dat iedereen hard begint te toeteren als ze een wildplasser tegenkomen, dat we de autoramen openmaken en roepen: 'zo klein is het!', dat we foto's posten op Facebook. Het is er nooit echt van gekomen.
Maar in Hamburg, Duitsland, plassen de muren nu terug. Een groep mensen in Hamburg, die het zat is dat hun omgeving als openbaar toilet wordt gebruikt, verft nu de meest misbruikte muren met een speciale superwaterafstotende verf, verf die onder meer gebruikt wordt voor schepen. Als je er vloeistof tegen aan gooit, dan kaatst die vloeistof terug. Heerlijk! De plassers krijgen hun eigen urine terug, tegen hun broek, over hun schoenen, aan hun handen.
Wat een schitterend idee! Met zoveel mogelijke toepassingen! Als nu ook andere dingen zouden kunnen terugkaatsen? Al die straathoeken bij mij in de buurt bijvoorbeeld - als zij het vuil dat de menselijke varkensdumpen nu gewoon terug konden gooien naar ze?
Of, stel je voor dat microfoons en camera's terug konden kaatsen: elke keer als een politicus onzin uitkraamt, dan wordt die gedwongen zijn woorden terug te horen. Helemaal mooi zou zijn als ze gedwongen werden om hun eigen onzin continu te moeten beluisteren - net zoals men gevangenen martelt door keihard rockmuziek of het Spongebob-nummer af te spelen.
We hoeven niet te wachten op politici-afwerende verf of terugkaatsende microfoons. Het internet is een hele grote bron van vermaak in deze. Heerlijk om Somohardjo kort geleden te zien roepen dat hij graag stierf voor de NDP, Ronnie Brunswijk te horen praten over zijn doodswensen aan het adres van legerleider Bouterse (alweer wat langer geleden), Bouterse te horen over Soemita, VHP'ers over PL'ers en ga zo maar door.
Er zijn nog meer overeenkomsten tussen wildplassers en sommige (vele?) van onze politici: zonder enige gene tonen ze ons hun smerigste kanten en ze storten hun viezigheid over ons heen - alles om aan hun gerief te komen. En wij, het kiezersvolk? Wij laten ons elke keer weer onder plassen. En in het ergste geval zeggen sommigen: "Dank je wel voor deze zegen.".-.
gangadwt@gmail.com