Het Eclac rapport is een economisch rapport, waaraan regeringen en economen wat hebben. De bedoeling is echter nog steeds dat de economische groei zich moet gaan vertalen in sociale progressie. Met andere woorden, de economische groei en alle internationale vergelijkingen moeten voelbaar zijn in het leven van de kleine man. Beide voorgaande NF-regeringen hadden moeite om deze vertaalslag te maken, maar officieel werd in elk geval erkend dat dat nog moeizaam ging en dat het moest veranderen. Het NF had geen robust sociaal programma, in tegenstelling tot Bouterse 1. De kritiek was dat de sociale maatregelen weliswaar niet afgestemd waren op onze nationale verdiensten. Aan de andere kant wordt internationaal opgemerkt dat sociale zekerheid geen economische issue is, maar een kwestie van politieke wil. De huidige regering heeft een heel benadering gehad van de koppeling tussen economische parameters en sociale progressie. Wat de economie betreft, werd alleen erkend dat er ‘stabiliteit’ was. De nadruk werd gelegd op de enorme schulden die de NF-regering had achtergelaten. Vergelijkingen zijn goed voor de internationale kapitaalmarkt, maar de burgerij is geïnteresseerd in de impact die verminderde inkomsten gaan hebben op de sociale voorzieningen en op de lonen. Daarover moet er een spoeddebat komen en moeten oplossingen ook worden aangedragen. Overigens wordt over een wereldrecessie a la 1924 geen woord gerept, maar misschien heeft onze president meer informatie dan de Eclac.