PARAMARIBO - Spelen met vuur is gevaarlijk. Een jongetje van drie jaar was zich daarvan vermoedelijk niet bewust toen hij op 13 augustus op het Floraproject vuur aanstak. Het ‘vuurtje’ legde uiteindelijk een volledige woning in de as waarin hij samen met enkele andere personen woonde. Zijn moeder Dianne Schuyer en haar vriend Raymon Henar en hun twee kinderen Candace en Keisha Schuyer kwamen in de vlammen om.
Af en toe is er vrijdag een korte pijnlijke stilte in Cherics. 'Be still and know' wordt tot tweemaal toe gezongen door een praise team om de familie en andere nabestaanden van Raymond, Dianne, Candace en Keisha moed in te spreken voor de 'bittere' dagen die voor hen liggen. Over een uur vindt de ter aardebestelling van het viertal plaats. De twee kinderen van acht maanden zijn samen met de moeder gelegd in één van de twee witte kisten die naast elkaar liggen naast het podium. Volgens informatie van de familie hadden Raymond en Dianne zichzelf die morgen wel kunnen redden uit het brandende pand, maar de wieg van hun tweeling stond in brand. Ze probeerden de kinderen te redden, maar juist op dat moment ontplofte een koelkast.
De stoffelijke overschotten werden niet lang daarna afgevoerd. Raymond laat twee kinderen, die hij in een vorige relatie heeft verwekt, achter en Dianne drie. "Hij zal er mee moeten leren leven. Het gaat misschien moeilijk zijn voor hem. Het is triest", zegt Diego Leter, neef van Raymond. Hij vindt niet dat het de driejarige jongen kwalijk moet worden genomen wat er gebeurd is. Leter denkt dat hij wel iets heeft geleerd uit de gebeurtenis. Iwan Henar, de vader van Raymond, heeft niet veel te vertellen. Terwijl hij met kleine passen naar zijn auto loopt zegt hij: "Ik heb mijn zoon verloren. Mijn zoon was ik en ik was mijn zoon." Hij merkt op dat hij ondanks de leegte die er is ontstaan, toch sterk genoeg is om verder te gaan. Over het kort geding dat door de wettelijke vrouw van Raymond, Natascha Henar-Liong A San, was aangespannen tegen de familie is hij ook heel kort. "Het gaat om niets anders dan materialistisch zijn. Ik heb niets meer toe te voegen."
Henar-Liong A Sa, had aan de rechter gevraagd dat zij en haar kinderen toestemming kregen om een eigen dienst te houden om afscheid te nemen, maar de kantonrechter heeft dit voorstel afgewezen. Jurist en docent jeugd-, familie-, en burgerlijk procesrecht aan de Adek, Sharon Geerling-Headley, vind het een zeer opmerkelijke uitspraak van de kortgedingrechter omdat in de Surinaamse jurisprudentie in soortgelijke gevallen steeds door de kortgedingrechter in het voordeel van de weduwe en kinderen is beslist. Wat haar ook bevreemdt is dat de rechter bij weigering van de wettige echtgenote, het stoffelijk overschot niet aan de wettige kinderen heeft afgestaan, maar aan de ouders van de man.
Zij merkt verder op dat het echtscheidingsvonnis ook door de man kon zijn ingeschreven, ook al was hij de gedaagde in het proces. De rechter heeft de eis van de weduwe om het stoffelijk overschot van Raymond te mogen begraven afgewezen, maar dat is een voorlopige uitspraak. De weduwe kan in hoger beroep gaan of een bodemprocedure aanspannen waardoor er een definitieve uitspraak volgt. Indien ze de zaak in hoger beroep wint, terwijl het kortgedingvonnis al ten uitvoer is gebracht, heeft ze recht op schadevergoeding.