Ây boi… Ik had beter moeten luisteren naar de Surinaamse gezegden. Ze blijken een zeer goede leidraad om te voorkomen dat je slachtoffer wordt van allerlei calamiteiten. Ik weet immers dat vrouwen hier veel flinker zijn dan de doorsnee Surinaamse; vooral als ze op zoek zijn naar een libi. Dan gaan ze door het vuur.
Wanneer ik bij Casa de Suriname met twee Surinaamse vrienden sta, en ze herhaaldelijk klem worden gelopen door dames die hun zinnen op hen hebben gezet, is dat dus geen vreemd beeld. Innerlijk lach ik er hartelijk om wanneer ik hun ongemakkelijke gezichten opmerk. "Help!", lijken hun ogen uit te roepen. Maar in mijn leedvermaak houd ik er onvoldoende rekening mee dat ook ik ten prooi kan vallen. Ik merk daardoor te laat op dat ik van een afstandje door een tamelijk goeduitziende vrouw wordt bekeken en ingeschat. Ik had beter moeten luisteren: te yu mati barba e bron, bigin e nati di fu yu!
Er zit niets anders op dan met droge baard de 'aanval' afwachten. Ze loopt heupwiegend naar me toe, staat zo dicht als ze denkt dat ik toesta tegen me aan, kijkt me vervolgens diep in de ogen aan en fluistert zwoel: "Hoe heet je." De strijd is begonnen en mijn tegenaanval is cruciaal: een naam die voor Spaanssprekenden niet gemakkelijk is. Maar de aanvaller geeft niet op. "Heb je een vriendin." Op mijn bevestigend antwoord wordt het groot geschut van stal gehaald. Ze keert zich in de rondte, zodat ik al haar vrouwelijke vormen goed kan aanschouwen. "Maar dit wil je toch wel?" "Nee hoor." Ze kijkt me ongelovig aan; ik hoor de hersenwielen knarsen, maar ze komt niet op een adequate tegenaanval.
Terwijl ik me omdraai, denk ik maar aan een zin: 'like a boss!' Maar voortaan loop ik toch maar met natte baard rond. Uit voorzorg…