Over en uit, het WK is afgelopen! Met Duitsland als terechte kampioen en een mooie tweede plek voor Argentinië. En hoewel mijn Oranje er pijnlijk uit vloog in een loterij, bezorgden Louis van Geniaal en zijn mannen mij zaterdag toch nog een mooie dag met een verdiende derde plek. Over de deceptie van Brazilië zal ik het maar niet hebben. Zelfs landskampioen Inter Moengotapoe zou deze Seleção hebben verslagen.
Normaal gesproken zou je nu zeggen: over tot de orde van de dag. Maar wat is die orde eigenlijk? Ik heb me de voorbije weken namelijk niet echt beziggehouden met de beslommeringen van alledag in Suriname. Eén van de laatste dingen die ik meekreeg via het nieuws was de discussie of we als Surinamers bij de basiszorgverzekering nou wel of niet gaan discrimineren. Toch grappig dat tegen het einde van het WK dit in het parlement ter sprake kwam. De voorbije vier weken heb ik menig Oranje-hater zien wijzen op het verleden van Holland als kolonisator en een maatschappij waar discriminatie van mensen met een huidskleur aan de orde van de dag zou zijn. Dat laatste is natuurlijk volslagen onzin!
Maar terwijl we wijzen richting anderen, wijst een aantal vingers onze kant op. Want we moeten nu niet gaan doen alsof we in Suriname vredelievende mensen zijn, die elkaar met alle respect behandelen en geen onderscheid maken. De waarheid is minder rooskleurig. Decennialang hebben wij in de kuststreek mensen uit het binnenland als tweederangsburgers behandeld. We gaven ze het slechts mogelijke onderwijs, minimale gezondheidszorg, geen nutsvoorzieningen en of administratieve overheidsdiensten. Ze moesten het maar lekker uitzoeken. Vandaag de dag wordt elke jongeman uit het binnenland aangezien voor rover of verkrachter. Dat is ook Suriname.
En als we niet op kleur discrimineren in ons eigen Suriname, dan doen we het wel op basis van de privékeuzes van mensen. Keuzes waar we niks mee te maken hebben. Dan krijg je zichzelf noemende volksvertegenwoordigers die mede-Surinamers een basaal iets als gezondheidszorg willen onthouden, omdat ze houden van iemand van hetzelfde geslacht. Misschien is het wachten op de eerste persoon die doodgaat omdat mensen als Asabina, Castelen, Gajadien, Paal en Misiekaba anno 2014 vinden dat discriminatie de normaalste zaak van de wereld is.
Lichtpuntje in deze is dan wel de introductie van digitale televisie in Brokopondo. Niet weer eerst Paramaribo, zoals bij de bouw van de Afobakkadam. Toen binnenlandbewoners moesten wijken voor het plezier van mensen in de hoofstad en lijdzaam moesten toekijken hoe de kabels als onbereikbare waslijnen boven hun hoofden hingen. Chapeau voor de persoon die dat heeft bedacht. Onze landgenoten uit het binnenland, want dat zijn ze, eens een keer op de eerste plaats zetten.
Over tot de orde van de dag. Hoewel, toch nog even iets over voetbal. Het is vandaag immers 'the day after the afternoon before'. De finale tussen Duitsland en Argentinië zal op menige werkplek hét gesprek van de dag zijn. Ik nu al reikhalzend uit naar het volgende WK. In 2018 in Rusland. Als het aan de SVB ligt, maakt Suriname dan namelijk haar debuut op een eindronde. Daartoe is afgelopen week bij het parlement een wetsvoorstel ingediend voor de invoering van de dubbele nationaliteit. Hoe eerder onze parlementariërs daarmee aan de slag gaan, des te beter. Hopelijk is dat hun orde van de dag en niet het eigen W(ie) K(omt) aan de macht, van mei 2015.
giwani@hotmail.com