Mijn eerste impulsieve reactie na het zien van de beelden van de jongeman die zijn juffrouw te lijf gaat, was: als dat mijn moeder was, had hij het waarschijnlijk niet na kunnen vertellen.
Diezelfde middag had ik met een paar collega's bij de STVS een felle discussie. Slechts één persoon vond dat de leerkracht fout had gehandeld. Dat kon er bij mij niet in. Ook niet de volgende ochtend toen ik wederom in een discussie belandde. Dit keer via Facebook. Ik was er heilig van overtuigd dat de leerkracht geen blaam trof. Voorop gesteld dat bijna al mijn 'tegenstanders' het erover eens zijn dat de jongeman totaal geen manieren heeft. Inmiddels ben ik om, moet ik eerlijk bekennen. Dat kwam na enkele dagen. Toen de eerste emoties over het filmpje waren bedaard en ik me afvroeg of al die mensen die het anders zagen, toch niet ergens een punt hadden.
Ik begon serieus te wankelen, nadat ik mijn oud-leerkracht Hedwig Vinkwolk hoorde in Bakana Tori. Dat het niet de taak is van de juf om te laten zien wie de baas is, maar vooral om ervoor zorg te dragen dat de situatie niet escaleert. Om het herbevestigd te krijgen, vroeg ik het zaterdag aan Helga, een leerkracht met tientallen jaren ervaring en aan de vooravond van haar pensioen. Ook zij verzekerde me dat de leerkracht er zelf voor heeft gezorgd dat de situatie uit de hand is gelopen door de confrontatie aan te gaan. Bij deze dus aan al die personen met wie ik heb gediscussieerd over het filmpje, en met wie ik het hartgrondig oneens was, jullie hadden gelijk! Natuurlijk is de juf ook maar een mens van vlees en bloed, vol emotie, maar het ware (en dat zeg ik met de wijsheid van nu) beter geweest als ze uit het lokaal was gelopen en de hulp van de schoolleiding had ingeroepen.
Laat onverlet het feit dat er in de opvoeding van deze jongeman iets verkeerd is gelopen. Anders haal je het niet in je hoofd een leerkracht fysiek aan te vallen, ook al is de onderwijzer(es) op dat moment fout. Maar erger vond ik zijn klasgenoten die er plezier in schenen te hebben en alle tijd namen om het gebeuren met hun mobieltje te filmen en de wereld in te sturen. Ook bij hen schijnt er iets mis te zijn gegaan de afgelopen jaren. En hoewel ik ervan overtuigd ben dat dit soort incidenten zich vroeger ook hebben voorgedaan, schuilt er in deze case een groot gevaar: kopieergedrag.
Doordat heel Suriname en de rest van de wereld heeft kunnen meegenieten van dit wangedrag, vrees ik dat hier het principe van 'zien doen, laat doen' gaat gelden. Dat andere opgeschoten jongens en meisjes denken dat het stoer en tof is om de leerkracht uit te dagen, te brutaliseren en fysiek aan te vallen. Tot het een keer fataal afloopt, omdat een leerkracht uit 'voorzorg' de eerste klap uitdeelt. En dat we de volgende keer een filmpje krijgen met een zwaargewonde leerling of leerkracht. Aan erger dan zwaargewond wil ik niet eens denken.
De meningen over het filmpje brengen me op een andere FB-discussie van de afgelopen week. Die ging over de koers voor vreemde valuta. En eigenlijk zijn wij Surinamers in dit geval de leerkracht en is de koers de onhebbelijke leerling. Als we ons laten uitlokken door onze onhebbelijke leerling en ons massaal storten op de dollar, zal de koers alleen maar verder stijgen. En daar heeft niemand baat bij. Dus mijn advies in deze: koop geen dollars uit vrees voor een verdere stijging van de koers. Doe dat alleen als u ze echt nodig heeft. Laten we verantwoordelijke 'leerkrachten' zijn en niet meewerken aan een escalatie van de situatie.
U kunt nu denken: Giwani heeft makkelijk praten. Straks is mijn spaargeld niets meer waard. En mogelijk heeft u gelijk. Maar als u uit vrees en door emoties gedreven meehelpt de dollarkoers omhoog te stuwen, kan ik me ook voorstellen dat een leerkracht op een gegeven moment genoeg heeft van een onopgevoede leerling en de confrontatie aangaat, met alle gevolgen van dien. Hopelijk geldt voor u niet dat de beste leerkracht aan wal staat!
giwani@hotmail.com