Ik kon het nauwelijks geloven, maar het heeft in mijn eigen krant gestaan. Over het personeel van Openbare Werken dat dreigt in actie te gaan om kapotte toiletten. Normaal blijven dit soort berichten mij niet bij, maar dit hield me het hele weekend bezig. Eigenlijk meer om de lol en daar ingesloten ook de ironie van de situatie.
Kapotte toiletten bij Openbare Werken? En daarbovenop ook nog de mededeling dat er al lang geklaagd wordt en de zaak maar niet aangepakt wordt. Kijk, als het bij Justitie en Politie was, of bij Handel en Industrie, dan kon ik mij er nog wat bij indenken. Maar juist op het ministerie dat deze zaken in orde moet maken voor zusterministeries en ook het personeel ervoor heeft, zou je denken van: 'hup jongens, even wat toiletpotten of cisterns of wat het ook mag zijn kopen en installeren maar!'
Er zijn denk ik genoeg dienstauto's om de spullen even bij de eerste, de beste bouwmaterialenzaak op de hoek te kopen. Het zal mij niet verbazen als we straks te horen krijgen dat om reden van 'spookachtigheid' van dezelfde klagende ambtenaren een Chinese aannemer is ingehuurd om tegen lage kosten (vanwege de geldkrapte) de werkzaamheden uit te voeren. Hopelijk zijn de papieren van die aannemer in orde en valt hij niet onder de groep die minister 'Dora' van Justitie en Politie via de Chinese tv wil bereiken om ze op te roepen hun verblijfstukken in orde te maken en geen smeergeld te betalen.
Ik zag de minister in het infoprograma van de assemblee en vroeg me af hoe ver we moeten gaan in onze hoffelijkheid. Weten de 'aanstaande Surinamers' dan niet dat ze hun stukken in orde moeten maken? Ik denk dat er genoeg belangengroepen zijn die zich nuttig kunnen en moeten maken op dit stuk. Straks hoor je nog het excuus dat omdat de programma's in het Mandarijn zijn en niet in Hakka, of omgekeerd, bepaalde personen de boodschap toch niet hebben begrepen. Ik denk dat zodra we wat minder uitsloverig doen en gewoon de wet toepassen, iedereen wel zal weten welke mores hier gelden. En ook eindelijk een keer proberen de taal te leren, voor zolang er geen verplichte inburgeringslessen zijn, waar tenminste de basis van de lokale taal vereist is.
Het is kennelijk deze overdreven hoffelijkheid die maakt dat bij Handel en Industrie een andere lollige maatregel is getroffen. Medewerkers van een afdeling die het veld ingaan, zijn op Portugese les gezet om beter met de zaakeigenaren te kunnen communiceren. Echt waar! Kijk, ik heb niets tegen geen enkele nieuwe inwoner of Surinamer. Laat dat duidelijk zijn. En ik wil ze best persoonlijk zeggen dat ze nog meer kleur geven aan onze prachtige mamiosamenleving. Maar niet in het Chinees en ook niet in het Portugees. Tenminste in het Surinaams.
Terwijl ik die nieuwe inwoners op dat kruispunt opwacht, kijk ik vol belangstelling uit naar waar de tentoongestelde uitsloverij zal eindigen. Eerlijk gezegd zal het mij niet verwonderen als aan het einde, de aan het begin van dit stuk opgevoerde Chinese aannemer bij Openbare Werken, in de gelegenheid zal worden gesteld zijn offerte en declaratie in het Chinees in te dienen. Uit hoffelijkheid!.