Stille loop om vermoorde Sharon Cairo te gedenken

Leden van de Pater Anton Donicie padvindersgroep, familie en vrienden lopen naar de plek waar het ontzielde lichaam van Sharon Cairo is aangetroffen. (Foto's: Raoul Lith) “We shall overcome, we shall overcome,” wordt er zachtjes in koor gezongen. Terwijl de mensen aan het lopen zijn, vloeien de tranen. Leden van de Pater Anton Donicie padvindersgroep hebben woensdag in de Vredeslustweg 1 een stille loop gehouden. Deze activiteit is georganiseerd ter nagedachtenis van Sharon Cairo (19), een lid dat vorige week verkracht, vermoord en in een goot gedumpt is.

“Sharon was een padvinder die heel vrolijk was. Ze was een levensgenieter. Ze hield van dansen, grappen maken,” zegt Ucelencia Edam, aspirant ranger van de padvindersgroep. Charmaine Auguste herinnert zich dat Sharon ook actief was in NAKS. “Ze hield van de culturele dingen. Ze was echt een 'pranasie tante' en dat maakte haar levendig”.

Edam vertelt dat het nieuws heel schokkend is geweest. "Je vraagt je af, ben ik nog veilig. Het had ook mij kunnen overkomen,” stelt Edam. Zij wordt ondersteund door haar collega Auguste die opmerkt dat niemand het recht heeft om aan je lichaam te komen. “Hoe zouden de mannen of jongens zich voelen als het hun zusje was of naaste familie? Hoe zou je reageren,” stellen beide dames zich af.

“Wat we hier doen is een krans leggen. Niet dat we haar begraven, maar uit respect voor haar ziel en het zijn als mens,” zegt Wilgo Koster, coördinator van de groep. Koster geeft aan dat de fayalobi in de krans ook de symboolslag moet zijn. “Dat we het kwaad in ons midden verdrijven en wegjagen. Dat we in vrede en rust verder mogen leven”. Deze krans is gelegd op de plek waar het ontzielde lichaam van Sharon is gevonden. Ook zijn hier kaarsen aangestoken door de familie, de scouts en schoolgenoten. De coördinator van de Pater Anton Donicie padvindersgroep waarschuwt dat het brute geweld niet beperkt tot alleen vrouwen.

De familie vindt het jammer dat het proces lang duurt om te komen tot de begrafenis. “Daarom voelen wij ons gesterkt door deze activiteit. Het geeft duidelijk aan hoe geliefd Sharon was,” zegt een tante Elviera. Ze geeft aan dat het een signaal moet zijn in het land waaraan er gezamenlijk gewerkt moet worden dat families, vrienden, kinderen nooit meer zo een traumatische situatie ervaren.

Raoul Lith