Verkracht worden is al erg. Maar verkracht worden en moeten toezien hoe veel meer rekening wordt gehouden met de belangen van jouw verkrachter is een stuk erger.
En dat is precies wat vrouwen op Amerikaanse universiteiten ervaren. Faith Ferber werd verkracht op de campus van de American University, een privé-universiteit in Washington D.C.
De dader kreeg een jaar proeftijd opgelegd door de school. Ferber moest een geheimhoudingsverklaring ondertekenen om gehoord te kunnen worden in haar zaak, hoewel dat volgens het Amerikaanse ministerie van Onderwijs niet mag.
Zij kan dus gestraft worden als zij met niet-betrokkenen over haar zaak praat. Andere vrouwen op verschillende universiteiten maken hetzelfde mee: daders van verkrachting komen er met een vermanend tikje op de vingers van af, de slachtoffers krijgen met een heleboel beperkingen te maken.
Een studente van de University of Alabama kreeg schriftelijk opdracht om haar aanvaller te ontlopen: zij mocht alleen via de achteringang naar binnen, mocht niet meer met de lift maar moest de trap nemen, centrale ruimten als de bibliotheek waren voor haar verboden terrein.
Toen haar zaak eindelijk voorkwam, was de zitting gauw afgelopen: alle bewijs – van een psychiater, een arts, foto’s van verwondingen – werd terzijde gelegd en de dader werd vrijgesproken.
“Het was al erg om aangevallen te worden”, zegt de studente, “maar zoals de school mij behandelde, heeft meer pijn veroorzaakt dan de verkrachting.”