Het gebeurt ergens in Europa, het multiculturele continent achtervolgd door zijn imperialistische verleden. De aarde, vertegenwoordigd in het deel van de wereld dat wereldgeschiedenis schreef. Een geschiedenis waar niet-Europeanen weinig trots aan beleven maar er toch willen wonen, leven en werken. Waarom niet? Europa is rijk en welvarend en voor bevrediging van de menselijke behoeften wil je als arme derdewereldburger ook profiteren van de rijkdom en welvaart.

Die zijn namelijk mede ontstaan door de opofferingszin van ouders en voorouders, vaak tegen hun wil in. België is zo'n samenklontering van nationaliteiten. Ze bevechten elkaar onderling voor behoud en versterking van hun verworven positie, legaal en illegaal. Niemand kende de achterstandswijken Molenbeek of Matongewijk waar de multiculturele smeltkroes overleefde tot IS-terroristen er vandaan kwamen en bloedige aanslagen pleegden in Parijs en Brussel.

Toen waren het ineens kweekvijvers voor jihadisten. Maar er komt nog meer uit deze achterstandswijken. Martha Canga Antonio (Belgische actrice 'Mavela' van Congolese afkomst) en Aboubakr Bensaihi (acteur 'Marwan' met Marokkaanse roots) zijn er geboren en getogen. Ze werden geen terrorist maar schitteren als hoofdrolspelers in de wrede maar zeer realistische film 'Black'. Romeo en Juliet waren lieverdjes in vergelijking met deze acteurs die in 'Black' hun eerste schreden op het filmdoek zetten. Ze zijn lid van rivaliserende straatbendes die noodgedwongen criminaliteit verkiezen omdat de witte samenleving hen uitkotst, simpelweg vanwege hun huidskleur, geloof en afkomst.

Maar de onderlinge haat is scherper dan het mes waarmee IS-afvalligen worden onthoofd. Naar elkaar kijken is al een probleem, laat staan de liefde bedrijven. En in zo'n straatbende is een meisje slechts een object waarop bendeleden hun lusten botvieren en meisjes van rivaliserende bendes nog minder dan honden zijn. Wanneer de 'Black Bronx' ontdekken dat Mavela een ontluikende liefde heeft voor Marwan van '1080' wordt de ernst van hun rivaliserende bendes pas echt duidelijk. Loubna, vriendin van Marwan's broer en bendeleider die in de gevangenis zit, wordt als vergelding op brute wijze verkracht. De scene is zo gruwelijk dat sommigen uit het publiek dit niet kunnen aanzien en er hun afschuw over uitspreken. Maar ze blijven kijken.

En als blijkt dat Mavela ondanks waarschuwingen van 'Black Bronx' toch haar Marwan opzoekt, is de straf ongenadig. De hele Black Bronx-bende gaat letterlijk in haar tekeer. Kans om te ontsnappen aan de gruwelijke vernederingen is er niet. Schreeuwen helpt ook niet. Haar mond is gesnoerd. Tegenstribbelen heeft geen zin want elk ledemaat is in een stevige bankschroef. Black ging vorig jaar november in première in België. De film zorgde voor relletjes tussen jongeren onder de zestienjaar en bewakers die wilden voorkomen dat zij de film toch zagen. Sommige bioscopen namen geen risico en vertoonden de film niet.

De ophef was grensoverschrijdend en de film won prijzen. 'Black' kreeg de Discovery Award op het internationaal filmfestival van Toronto en kreeg ook de Port of Ghent publieksprijs. Hollywood toonde belangstelling voor de Brusselse regisseurs/scenarioschrijvers Adil El Albi en Bilall Fallah. De film is gebaseerd op de boeken'Black' en 'Back' van Dirk Bracke. Geïnspireerd door gesprekken met bendeleden en politie geeft Bracke een kijkje in het leven van Belgische straatbendes.

"Jan met de pet op straat zal nooit wat van die wereld zien, maar hij is er wel degelijk", vertelt Adil El Arbi. Ik zag deze film onlangs in de openlucht tijdens de gratis Bijlmer Bios-dagen. De film werd aangekondigd als bestemd voor minimaal zestien jaar. Ik keek om me heen en vroeg mij af wat ouders bezielde om hun kinderen van rond de tien jaar toestemming te geven deze film te zien. Of was het de organisatie die tekortgeschoten was om ruim van tevoren aan te geven voor welke leeftijdsgroep deze film is gemaakt? Feit is dat het opvoedende karakter van zowel film als oudere bezoekers behoorlijk op de proef is gesteld.

taknangami@live.nl