Vorige week deed ik de suggestie dat de overheid samen met bedrijven in de omgeving van de fontein een organisatie zou kunnen oprichten die met financiële inbreng van de ondernemingen het onderhoud en beheer van dit monument kan voeren. Omdat ik mijn maximum aantal woorden al had bereikt, liet ik een belangrijke groep erbuiten: assembleeleden en ex-parlementariërs.
Per slot van rekening werd het door Stuart Robles de Medina vervaardigde monument en de fontein op 8 mei 1966 onthuld ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de Staten van Suriname, het toenmalig parlement. De huidige en ex-parlementariërs zouden het monument dus een beetje als hun eigendom mogen beschouwen, kunnen adopteren en de instandhouding mede kunnen financieren. Stel dat alle 51 assembleeleden elke maand automatisch SRD 500 (nog niet eens 100 US dollar) laten overmaken naar de 'Fonteinbeheersraad', is dat per maand een slordige SRD 25.500.
Als alle nog in leven zijnde ex-volksvertegenwoordigers SRD 100 bijdragen is het helemaal mooi. Deze vorm van parlementaire financiering heeft als groot voordeel dat het niet extra op de landsbegroting drukt en elke maand de bijdrage van de volksvertegenwoordigers gegarandeerd is.
Want, hoewel betalingen en salarisovermakingen bij de overheid soms zooo moeilijk gaan, subsidies aan sociale instellingen verworden zijn tot een klaagzang, hebben we als samenleving nog de dag tegoed dat de royale schadeloosstelling van parlementariërs niet (op tijd) is uitbetaald. Ik ben benieuwd wie van de 51 dit voorstel in De Nationale Assemblee zal overnemen en pushen. Kesho, misschien kun je het voortouw nemen. Afgelopen week was je toch oh zo blij dat de minister van OW de troep in het bassin heeft laten opruimen. Put your money were your mouth is!
Naast alle ellende in het verkeer met weer een aantal doden, het drama rond de vermiste zusjes in Alfonsdorp, de broedermoord te Zorg en Hoop/Flora en de liquidatie in Brokopondo vielen twee andere zaken mij op. Uit de gevangenis aan de Duisburglaan ontvlucht een in Nederland van poging tot moord/doodslag gezochte verdachte een paar dagen voordat hij zou worden uitgeleverd en in Santo Boma probeerde een cipier gevangenen te bevoorraden met verboden spul.
Dat een gedetineerde tijdens een onbewaakt moment de benen neemt gebeurt weleens. Soms te vaak. Maar dat een gevangene, kennelijk met medewerking van buitenaf, voorzien wordt van een vuurwapen om te kunnen uitbreken, lijkt zo te zijn geplukt uit een script in Hollywood. De personen die hand- en spandiensten hebben verleend beseffen duidelijk niet aan welke gevaren zij zichzelf, gedetineerden, bewakers en omwonenden van de gevangenis hebben blootgesteld. Hopelijk wordt deze zaak snel tot klaarheid gebracht.
Cipier Paul J. bakte het helemaal bruin. De man leek wel een marskramer als wordt nagegaan wat er allemaal niet uit zijn backpack tevoorschijn kwam toen hij werd gepakt. Alleen al het uitgebreide assortiment en de hoeveelheid spullen doet vermoeden dat dit geen incident was, maar onderdeel van geïnstitutionaliseerd gedrag. Je vraagt je in gemoede af of er nog sprake is van resocialisatie in de inrichtingen of zijn ze ordinaire markten geworden? Een joint, een pit crack of een handjevol xtc-pillen in je broekzak naar binnen smokkelen is ofschoon afkeurenswaardig misschien te begrijpen.
Maar bijna anderhalve kilo yammi, bier, Hannapier, telefoons, sigaretten en opladers in één keer tart elk voorstellingsvermogen. De grote hoeveelheid verboden spul die de man bij zich had is een duidelijke indicatie dat hij geen enkele vrees had betrapt te worden, omdat waarschijnlijk iemand die deel is van het kliekje smokkelcipiers op post had moeten zijn om hem te visiteren en te laten passeren. Ook in dit geval zal de onderste steen naar bovengehaald dienen te worden. Voor deze keer laat ik het hierbij. Door alle ellende zou ik hartgrondig willen vloeken. Wanneer wordt Suriname gezegend met een periode zonder kommer en kwel?
ivancairo@yahoo.com