Het beeld dat wel eens over de Hindostaanse gemeenschap in Nederland wordt geschetst is van de hoogopgeleide Hindostaan die tevreden is over zijn leven in Nederland, advocaat of arts is, goed geld verdient en geïnteresseerd is in dansi, doksa en daru. Ze zouden geen enkel besef hebben van sociale strijd en emancipatie, een afkeer hebben van Afro-Surinamers en nog eens op Wilders stemmen.
Dit is een eenzijdig beeld. Het overgrote deel van de Hindostanen is geen advocaat of arts. Iedereen wil een goed leven, maar dat betekent niet dat je je afkeert van sociale strijd en emancipatie.
De afgelopen maanden heeft een aantal Hindostaanse jongeren mij gevraagd om DTM workshops te geven toegepast op de Hindostaanse geschiedenis en identiteit. Mijn dochter Pravini die in netwerken van Hindostaanse jongeren zit, organiseerde de cursussen. Ik heb intussen drie sessies gehad. De laatste sessie was opmerkelijk. Ik had Mitchel Esajas van de New Urban Collective gevraagd om een deel van de cursus te verzorgen. Zijn inleiding ging over racisme en de Zwarte Piet discussie.
Voor Hindostanen en Afro-Surinamers die opgegroeid zijn met racistische sentimenten t.a.v. elkaar is het ongewoon om Hindostanen en Afro-Surinamers te zien als bondgenoten in plaats van als concurrenten. Voor een nieuwe generatie Hindostanen die niet met deze hebi’s zitten is dat heel anders. Mitchell had een powerpoint presentatie die de geschiedenis van racisme en Zwarte Piet behandelde. Hij werd regelmatig onderbroken omdat de discussie over racisme in de Hindostaanse gemeenschap toch sterk leeft, maar niet zo uitgesproken wordt gevoerd in het openbaar. Een cursist, die zich nooit verdiept had in die discussie over Zwarte Piet, vroeg in alle oprechtheid aan Mitchell: “Ga je Zwarte Piet niet missen als het niet meer bestaat?”
Mitchell (geschokt): “Is het een serieuze vraag?” Vervolgens deed hij het hele verhaal over de ontwikkeling van racisme uit de doeken en hoe Zwarte Piet daar onderdeel van is. Hij illustreerde dat met veel foto’s. Aan het eind van zijn verhaal reageerde de cursist geschokt: “Ik wist niet dat het zo erg was.” Ze vertelde vervolgens een verhaal over hoe ze in de trein zat tegenover een ouder stel, dat tegen haar zei: “We vinden het helemaal niet erg dat je in Nederland bent. Welkom in Nederland.”
Zij stond perplex. Ze heeft een groot deel van haar leven hier gewoond en heeft zich altijd Nederlander gevoeld. Op dat moment realiseerde zij zich dat de anderen dat niet zo zagen. Ze antwoordde: “Ik ben ook Nederlander. U ook van harte welkom in Nederland.”
Ze had de rollen omgedraaid. Het verhaal kwam naar boven naar aanleiding van de discussie over Zwarte Piet. Het was een mooi moment om te zien hoe mensen kunnen veranderen als ze informatie krijgen en de discussie durven aan te gaan.
De DTM cursussen voor Hindostaanse jongeren trekken gemiddeld twintig jongeren. DTM is niet alleen kennisoverdracht. Die kennis moet vertaald worden in actie. Een prachtig resultaat was dat jonge Hindostaanse kunstenaars de uitdaging hebben aangenomen om DTM te vertalen in kunst. Die vertaling draait om de vraag: hoe is de relatie tussen kunst en sociaal engagement? Musici, dansers, dichters, verhalenvertellers zullen op enig moment met deze vraag geconfronteerd worden. Wat is de functie van kunst in de gemeenschap? Voor sommige mensen is kunst leeg entertainment: dansi, doksa, daru met een artistiek randje. Voor de DTM-jongeren is kunst een artistieke bijdrage aan sociale strijd en emancipatie.
In één van de cursussen werd het verhaal behandeld van de jonge 24-jarige Tetary die één van de leidsters was van de opstand op Zorg en Hoop in 1884 tegen de koloniale overheerser. Mijn dochter Pravini en de rapper 3wish hadden het verhaal uit de cursus genomen en uitgewerkt tot een lied. Ze vroegen Sangeeta Bhageloe, getraind als zangeres in de Indiase klassieke zang, om samen het verhaal van Tetary te vertellen in drie talen en drie stijlen: Westerse pop/rock, Nederlandse rap en Indiase klassieke zang.
Ik ben trots op het resultaat. DTM vertaald naar geëngageerde kunst. Hieronder heb ik de tekst geplaatst. De video is sinds vrijdag 26 september te zien op YouTube: www.youtube.com/watch?v=S39DG12qyOo.