Koningin Maxima opende gisteren het museum Micropia, waar je met eigen ogen kan aanschouwen dat jouw lichaam ongeveer honderd duizend miljard micro-organismen bij zich draagt, heel veel meer dan alle opgetelde SRD’s aan de uitgavenkant van de begroting 2015. We mogen onze handen met bacteriën en schimmels daarom dankbaar dichtknijpen. Het wordt een gewone, traditionele verkiezingscampagne.
Veel erger is dat vandaag de halve stad is lamgelegd, omdat de president spreekt. Dat wordt alleen in Suriname voor hem georganiseerd. Daarom ging hij ook liever niet met de First Lady mee naar New York. Geen loeiende sirenes daar, geen indrukwekkende stoet gepantserde auto's met beveiligers. Hij zou niet eens opvallen.
Daarentegen aan gossip en gefluister geen gebrek in het VN-dorp aan de East River. 'Is dat niet de man die toen niet kwam opdagen op de receptie van Barack Obama?' 'Was hij niet ooit veroordeeld voor drugshandel?' 'Stond hij niet als hoofdverdachte voor een krijgsraad wegens mensenrechtenschendingen?' 'Zit zijn zoon hier niet ergens vast?' Nee, dan kun je je maar beter bezighouden met de begrotingscijfers. Laat Winston maar het verhaal vertellen over de scheve machtsverhoudingen in de grote boze buitenwereld.
Toch jammer dat de president hierdoor dè foto heeft gemist. Stel je voor dat hij er ook op had gestaan. Dat zou voor nog meer afgrijzen hebben gezorgd bij waarnemend journalist Limburg en dito bestuurskundige Van der San, de waakzame mannen op het kabinet van de president, altijd strijdend voor de Surinaamse zaak, in de vaste overtuiging dat ze het diplomatieke spel juist beoefenen. De relatie met Nederland was ziek, is ziek en moet ook zo lang mogelijk ziek blijven. Bij dat vijandbeeld voelen wij ons thuis. Blij verrast constateren ze dat de Nederlandse Rijksvoorlichtingsdienst dezelfde taal spreekt: we zijn eeuwig verbonden, maar we zullen elkaar nooit begrijpen.
Vrouwen doen dat volgens mij veel beter. Dat komt door die honderd duizend miljard micro-organismen, waar het menselijk lichaam vol mee zit. Ik denk dat vrouwen daar meer gevoel bij hebben. Details, geuren, lichaamstaal, chemie, het heeft er allemaal mee te maken. Dat klinkt niet zo zakelijk en planmatig, maar het is beter dan de massieve receptietaal, de oneliners en de gezwollen toespraken van onze mannelijke mastodonten. Toch zijn er helaas maar heel weinig vrouwelijke diplomaten. We denken dat het zo hoort.