In de afgelopen vakantie was ik met de tienjarige zoon van Nestha naar een huisarts gegaan, omdat hij een diepe vleeswond had in zijn voetzool. Opgelopen in het binnenland. Tot voor kort was het een gedoe als Nestha en haar kinderen in Paramaribo verbleven en er was medische zorg nodig. Soms konden we terecht bij de Medische Zending aan de Zonnebloemstraat, maar in principe is daarvoor een verwijzing nodig van de betreffende poli in het binnenland. Of je moet op eigen kosten op consult bij een huisarts.
Maar sinds kort kan je dankzij de gratis basiszorgverzekering voor minderjarigen bij acute gevallen bij elke aangesloten huisarts terecht. Ik was zo enthousiast hierover, dat ik hardop en welgemeend in de volle wachtkamer riep: "Met dank aan onze president." Het maakte heel wat tongen los. Vrijwel alle wachtenden bleken "heel blij met deze president". Een mevrouw zei zelfs: "Als hij niet opnieuw wordt gekozen, ga ik nooit meer stemmen. Deze president doet veel voor het volk."
Ik heb het niet eerder expliciet in mijn column willen vermelden, al was het maar om niet het moreel van de nog weldenkende Surinamers te ondermijnen. Voor mij staat het vast: Bouterse komt terug als president in 2015. Dat heeft eenvoudig te maken met het feit dat het Nieuw Front een asociaal beleid heeft gevoerd met betrekking tot sociaaleconomisch zwakkeren in ons land en dat zijn er heel wat. Ik gebruik het woord 'asociaal' omdat ik het plaats tegenover het 'sociaal akkoord' waar Bouterse met succes prat op gaat.
Die achttienduizend sociale woningen zijn er weliswaar nog lang niet, maar aov en kinderbijslag zijn megafors verhoogd, de naschoolse opvang (lees: eetproject) doorgevoerd en er is gratis basiszorgverzekering voor minderjarigen. Sinds kort is ook de wet minimumloon aangenomen. Begrijp me goed: Bouterse kan zo 'sociaal' zijn dankzij prudent monetair beleid van het Nieuw Front, dat al drie keer zijn sociaaleconomische puin heeft moeten opruimen.
Maar ja, als je geen huizen bouwt, nauwelijks iets doet aan armoedebestrijding, niet zorgt voor een eerlijke inkomensverdeling, dan zegt het morrende volk op een dag: eerst vreten dan de moraal. Het Front heeft sociaal dusdanig gefaald dat het volk Bouterse sowieso een tweede termijn zal gunnen. Tenzij hij het natuurlijk weer al te bont maakt en grandioos faalt. Iets waarop het Front vurig hoopt.
Kennelijk alleen een gigaschandaal kan Bouterse nog afhouden van verlenging. Trouwe hielenlikker Ramon Abrahams bleek grootgraaier, zoon Dino zit in de Amerikaanse gevangenis op verdenking van drugs- en illegale wapenhandel. Het wordt Bouterse allemaal vergeven dankzij zijn sociaal akkoord. Maar het interview van Badresein Sital in de nieuwste Parbode is wel het zoveelste slechte nieuws. Sital stroomt leeg over de 'neergang' en 'vrije val' van de NDP en de corruptie, waarbij hij Abrahams aanhaalt als een "van de vele markante voorbeelden".
Het interview in Parbode was reden voor radiojournalist Wayne Telgt om Sital om nadere toelichting te vragen. Sital verduidelijkt: "Het is geen corruptie meer. Dit is gesystematiseerd de Staat benadelen." En: "De materiële hebzucht die op dit moment de leidinggevende context van de partij is, is de driving force. Dat moet gestopt worden." Verder zegt hij: "De partij is niet meer democratisch, maar bezit geworden van een partijpolitiekgelieerde oligarchie in Suriname; een belangenpartij geworden."
Sital klapt uit de school over wat we allemaal voelden, bevroedden en zelfs wisten, maar juridisch niet hard kunnen maken. En natuurlijk is hij net als die andere voormalige 'wapenbroeder' Ruben Rozendaal 'verbitterd' en teleurgesteld, maar de bevestiging is daar. Bouterse heeft veel krediet bij het volk dankzij zijn sociale omkoperij. Maar intern tikt binnen de NDP de tijdbom van ongebreidelde hebzucht en verbittering. Tot tenminste 25 mei zijn het slapeloze slopende nachten voor de president.