Soms raak ik als fysiotherapeut een beetje in de war van mijn plaats in de zorg. Aan de ene kant probeer je mensen van een blessure af te helpen, en aan de andere kant zie je ze weer binnen strompelen. De doelstelling die je vroeger vanuit de schoolbanken meekreeg, “zorg dat ze beter worden en dat ze nooit meer bij je terug hoeven te komen”, gaat voor een belangrijk deel van mijn clientèle toch niet echt op.

Ik begeleid heel wat sporters met training, om ze beter te laten presteren in hun sport. Veiligheid en blessurepreventie staan hierbij voorop. Maar wanneer er topsport bedreven wordt is het blessurerisico groter. Gelukkig snappen al die sporters dit en ik help ze graag om snel op de rit te zijn en weer lekker te presteren. Hoe fitter de persoon is, hoe sneller deze ook herstelt van de blessure. De gemiddelde topsporter is zich bovengemiddeld bewust van wat goed en wat slecht is voor zijn of haar lichaam, en wij als therapeuten proberen hen daar waar nodig hier verder in te coachen zodat ze optimaal kunnen presteren.

Soms is het dan moeilijker te accepteren dat een ander type patiënt onhandige, ongezonde keuzes maakt en om die reden steeds weer bij je aanklopt om 'opgelapt' te worden. Op de een of andere manier is het makkelijker te accepteren dat je een sporter regelmatig terug ziet komen, dan bijvoorbeeld een patiënt met rugklachten die maar niet tot bewegen is te motiveren, flink rookt en de hele dag ongezond eten wegwerkt. We weten allemaal dat dit niet goed is voor ons lichaam, dat de kans op blessures en ziektes toeneemt en dat werken aan de gezondheid meer is dan een bezoekje aan de dokter of therapeut. Omdat preventie een belangrijk onderdeel van mijn werk is, blijft het dus ook belangrijk om deze personen te motiveren tot gezond gedrag. Op maatschappelijk niveau hoop je dat overheden en media hier ook aan meewerken.

Ik was afgelopen weekend dan ook verbaasd over de overkill aan aandacht die een bekend radiostation gaf aan een actie met een heel goed doel, het openen van een nieuwe ouderkamer in een ziekenhuis in Paramaribo. Ik ben een groot voorstander van zo'n ouderkamer, maar de manier waarop er fondsen gevonden moeten worden om dit project te realiseren is in mijn optiek niet zo ethisch. Wanneer een fastfoodketen echt het beste voor heeft met dit project, dan zou ik zeggen, doneer gewoon een groot bedrag, klaar. Maar nee, men stimuleert met een grootse mediacampagne (die ook bakken met geld kost) onze landgenoten om massaal ongezond eten te kopen, zodat ze met dat geld een ziekenhuis kunnen ondersteunen…is dat niet een beetje krom? Kort door de bocht gezegd worden we uitgenodigd om producten te kopen die onze kinderen op termijn ziek kunnen maken, om vervolgens dicht bij ze te kunnen zijn wanneer ze in het ziekenhuis liggen.

Als ik het goed heb begrepen gaat zo'n twintig procent van de opbrengst van (hele dure) snacks naar het project. En de resterende tachtig procent, waar gaat dat heen? Ik ontkom niet aan de indruk dat de hele actie vooral bedoeld is om het imago van deze fastfoodketen te verbeteren en ons een goed gevoel te geven over ongezond gedrag. Natuurlijk is het ziekenhuis blij met haar ouderkamer, en natuurlijk is ons land trots op de realisatie ervan, maar de vettige keerzijde van deze medaille moeten we ook onder ogen durven zien. Durf te denken in termen van preventie, ook al voelt dat als roeien tegen de stroom in. Dat is volgens mij de beste manier om de ziekenhuisafdelingen en de ouderkamers zo leeg mogelijk te houden. Voorkomen is beter dan genezen! Mijn tip aan de fastfoodketen: maak het productaanbod gezonder. Het kan! Wie weet levert dat uiteindelijk ook een magic smile op de gezichten van vele mensen. I would love it!