Deze week kopte de krant: ‘Premiejagers zoeken mogelijke criminelen in Suriname’. De buitenlandse organisatie ‘World Alliance Investigations’ roept via Facebook Surinamers op, informatie te geven over personen waar men naar op zoek is. Een tipgever krijgt tweehonderd US dollar. Het waren de woorden ‘premiejagers’ en ‘mogelijke criminelen’ die bij mij bijzonder veel argwaan opwekten. Het gaat dus niet om de veiligheid van burgers en door justitie gezochte criminelen maar puur om geld voor de premiejagers en waarschijnlijk privé-belangen. Dus waarom zou jij je leven op het spel moeten zetten om ‘geldjagers’ te helpen aan informatie en je eigen leven te riskeren. Zij krijgen de grootste hap en jij kunt het niet meer navertellen. Bovendien werk je misschien wel mee aan de dood van een onschuldig mens want nergens op de site van deze organisatie staat, dat de gezochten voortvluchtig zijn. Of dat het gaat om een opsporingsbericht van de politie. Levensgevaarlijk dus en bijzonder dom om hieraan mee te werken.
Terecht is de reactie van advocaat Lau-Kerssenberg dat wij in Suriname geen wetten en regels hebben die dit verbieden. Dus is het hier een wildwest-gebeuren waarbij dit soort organisaties vrij hun gang kunnen gaan. Maar hebben wij een dergelijk 'opsporingsmiddel' wel nodig in Suriname? Ik vind van wel. Een opsporingsprogramma van de politie op de televisie is in deze tijd meer regel dan uitzondering. Het draagt bij aan een hoger oplossingspercentage van delicten, vergroot het veiligheidsgevoel van burgers, geeft inzichten in het werk van de politie en is ook bijzonder leuk om naar te kijken. Mensen zijn over 't algemeen voyeurs en willen weten wat er bij de buren gebeurt. Bovendien zijn zij bereid om naar de tiplijn te bellen als het om hun veiligheid gaat.
Collega Cairo pleitte in zijn recente column voor het gebruik van de enkelband om te voorkomen dat personen vluchten. Want wij weten allemaal hoe gemakkelijk je illegaal kunt oversteken naar Guyana of Frans-Guyana, om zo aanhouding of vervolging te voorkomen. Zoals recent het geval van Nitinder Oemrawsingh, die kort na aankomst in Guyana is geliquideerd. Nooit langs de officiële douane gegaan.
Recent is de politie, in het kader van de veiligheid, het cameraproject gestart om de criminaliteit beter te kunnen bestrijden. Maar is dit wel zo effectief als het gaat om de beheersbaarheid van de criminaliteit in de openbare ruimte. Kun je overlast en criminaliteit beter voorkomen door die camera's te plaatsen? Uit onderzoek blijkt dat cameratoezicht in het algemeen niet tot een veiliger gevoel leidt. Waarom? Omdat uitgaansgeweld en overlast vaak worden gepleegd onder invloed van alcohol en/of drugs. Men heeft zichzelf niet meer onder controle en gaat gewoon los. Ondanks de camera's. Als het gaat om het dealen in drugs, inbraak in auto's, woningen enzovoorts, zullen de daders zich verplaatsen en buiten het zicht van de camera's 'opereren'. De zwervers en criminelen waaieren uit naar de straten/wijken verderop. Je lost er de problemen dus niet mee op. Die verplaatsen zich alleen maar.
Uiteraard is het wel zo dat de politie sneller kan ingrijpen omdat ze gewoon live op de camera's ziet wat er gebeurt. In de uitgaansgebieden zal dit dus een welkome aanvulling zijn. Feit is wel dat er altijd meer camera's nodig zullen zijn omdat er telkens locaties bijkomen als je de beheersbaarheid wilt garanderen. Ik ben een voorstander van een goed opsporingsprogramma met beelden van eerdergenoemde camera's, geregistreerde overvallen op winkeliers, straatrovers die onschuldige burgers beroven en oproepen van de politie waarbij het gaat om het oplossen van zwaardere zaken. Succes gegarandeerd voor zowel de politie, de kijkers als de rovers. Premiejagers hebben we dan ook niet meer nodig. Misschien nog wel de beloningen die leiden tot aanhouding. Ik weet alleen niet of we het zullen redden met tweehonderd US dollar voor de gouden tip.
bijlhoutdwt@hotmail.com