Over het ontslag van Glenn Gersie bij de Centrale Bank van Suriname zal nog lang gesproken worden door de Surinaamse samenleving. Dat het optreden van de regering in deze episode van onze geschiedenis geen schoonheidsprijs verdient is zo klaar als een klontje. De opvolging lijkt voor velen doorgestoken kaart. Immers, de naam van Robert van Trikt werd nog voordat Gersie formeel de bons kreeg, al genoemd als de gedoodverfde kandidaat voor de hoge positie, die bovendien een eerbare functie zou moeten zijn.
Naderhand werd bekend dat drie functionarissen binnen de bank waren gepolst om de vacante stoel over te nemen. Alle drie zouden aan minister Hoefdraad hebben gezegd hun portie maar aan Fikkie te geven. Geen belangstelling! Je zou denken dat ze zo een aanbod met handen en voeten zouden grijpen. Welke econoom zou zo een positie niet ambiëren? Toch hebben ze deze drinkbeker in het huidige tijdsgewricht onder de huidige politieke constellatie aan zich voorbij laten gaan. Alleen Trikkie waagt een slok.
Dat er kritiek is op de naturalisatie van de Nederlander Van Trikt die met de snelheid van het licht heeft plaatsgevonden, is ook weer zoiets. Alsof het een novum is dat personen via een verkorte procedure die gaat via het Presidentieel Paleis, het blauwe boekje hebben gekregen. Robert is niet de eerste die dit voorrecht mocht beleven, en hij zal absoluut niet de laatste zijn. Als ik alle personen die de afgelopen dertig jaar op deze wijze de Surinaamse nationaliteit hebben verkregen omdat ze minister moesten worden, of directeur bij een of ander parastataal bedrijf moet opsommen, zou ik lang bezig zijn.
Vene en Bosje hebben tijdens hun presidentschap ook met een simpele pennestreek 'gestrooid' met het Surinamerschap. Omdat ze krachtens de wet op Nationaliteit en Ingezetenschap de bevoegdheid hadden om dat in "staatsbelang" te doen. Zo staat het ook met zoveel woorden in de voornoemde wet. Een volkomen legitieme handeling dus. President Bouterse heeft dezelfde bevoegdheid.
De enige opmerking die we hierbij zouden kunnen plaatsen, is of het wel geschikte personen waren die van deze bijzondere bevoegdheid van onze staatshoofden hebben mogen genieten. Ik durf te wedden dat sommige van de gezegenden er een potje van hebben gemaakt. Dat er uit bepaalde kringen opmerkingen worden gemaakt over de snelle naturalisatie van de nieuwe governor, nota bene door personen wier leiders dat ook hebben gedaan en daarvan op de hoogte zijn of behoren te zijn, vind ik ronduit stuitend.
Dat je ook opmerkingen tegenkomt in de trant van 'hoe durft president Bouterse dit te doen?' geeft aan dat we kort van memorie zijn. Zijn we de marathonsessies in het hoogste college van staat vergeten, vergaderingen die slechts één doel hadden: het redden van het hachje van decembermoordenverdachte Bouterse? Als het wijzigen van een amnestiewet binnen een handomdraai kon geschieden, dan is het verlenen van de Surinaamse nationaliteit aan een enkeling binnen een wip en een zucht gepiept.
De drukdoenerij om een snelle naturalisatie is dus tijdverlies. We zouden ons eerder moeten afvragen waarom Surinaamse deskundigen niet bereid zijn gevonden om governor van de Centrale Bank te worden. Ik tast niet in het duister over het antwoord. Ze wilden gewoon niet omdat ze niet als toiletpapier wilden fungeren van politieke leiders en hun zetbazen en hun jarenlang opgebouwde reputatie zien belanden op het kerkhof van naïevelingen die denken dat alle politici het nationaal belang en welzijn van de Surinaamse samenleving als doel hebben.
Ze willen geen wegwerpartikelen zijn en helaas met hun steeds meer eerbare burgers die een bijdrage zouden kunnen leveren aan de verheffing van Sranan. Hopelijk houdt Robert aan het einde van zijn avontuur bij de Centrale Bank geen bittere smaak over in de mond en mag zijn inzet tot heil en zegen van het land zijn geweest. For now Trikkie, I give you the benefit of the doubt.
ivancairo@yahoo.com