Kees Broere / de Volkskrant (2019)
De Surinaamse president Desi Bouterse heeft ook na zijn veroordeling voor de Decembermoorden nog steeds zeer veel aanhangers in Paramaribo.
'Voor mij is en blijft hij de president. Ik denk dat hij in 1982 deed wat hij moest doen.'
Volg de vlaggen. In de Hiransinghstraat, bij de volksbuurt Zorg en Hoop, is paars de overheersende kleur. De kleur van de NDP, de partij van president Desi Bouterse. Het is geen verkiezingstijd. Die vlaggen hangen hier altijd. Zoals voor de mensen in de wijk de NDP hun partij is. Met of zonder Bouterse.
De 32-jarige Lionel Vreeswijk, een vriendelijke rastafari, laat zich zien bij een wat wrakkig gebouwtje. 'Ja, wij klaren de klus' staat hier in het Engels op de muur. Maar wat verf zou welkom zijn voor dit hutje, waarvan de NDP volgens Lionel misschien een kantoor zal maken. 'Nu slaapt er gewoon een junk.'
Vreeswijk, geboren na de Decembermoorden van 1982, heeft zoals bijna alle Surinamers eind vorig jaar het vonnis in het proces tegen de president meegekregen. Het heeft zijn vertrouwen in de NDP totaal niet geschokt. 'Wij zijn aanhangers van de partij, niet per se van de president. Ik denk dat de rechter toch wel duidelijke taal heeft gesproken, vindt u niet?'
We can do the job.
De rastaman vergelijkt het met een fraaie auto. 'Voor een goeie auto wil je ook een goeie chauffeur hebben, toch? Zo iemand die het stuur stevig in handen heeft, die tijdens het rijden een lekker muziekje draait. Zoiets, dat je denkt: ja, die man past bij deze auto.' Hij bedoelt maar: als de chauffeur niet meer voldoet, laat je iemand anders gaan rijden.
Even verderop staat Ambar Grootvaan. Een tatoeage met zijn voornaam staat fors op zijn rechteronderarm. Grootvaan is van '83, dus ook hij kent het verhaal van de moord op vijftien vooraanstaande Surinamers slechts uit de overlevering.
'Ik ben een Boutist. Voor mij is en blijft hij de president. Ik denk dat hij in 1982 deed wat hij moest doen. Die mensen wilden een staatsgreep plegen. Dan moet je toch ingrijpen?'
Zijn jonge vriend Elia, naast hem op de stoep, valt hem bij. 'Natuurlijk is het wel zielig voor de nabestaanden. En misschien gaat Bouterse ook wel straf krijgen. Maar voor nu is hij ónze president.'
Alle rechters die hem veroordelen zijn Hindustaan, Nederland zit er achter.
Mevrouw Ursula Wetstede wil wel uitleggen waarom dat laatste zo is. De kranige 87-jarige schuift haar rollator opzij en komt bij het open raam van haar woning. 'Dit is een slecht, scheef vonnis. Die rechters zijn allemaal lid van de VHP, van de oppositie. En daarachter zit Nederland. Dat wil zich hier terugvechten, dat wil Suriname gewoon weer overnemen.'
Maar wacht even. Blijkt uit het vonnis niet duidelijk dat de vroegere legerleider Bouterse in 1982 mensen heeft vermoord? En dat de slachtoffers geen door Nederland ingestoken plannen hadden om het land over te nemen?
'Luister, ik ga u zeggen. Stel: u hebt een mes, en ik heb ook een mes. Maar u wilt mij doodsteken. Dat ga ik toch niet laten gebeuren? Dan is het beter dat ik als eerste steek. Dat vind ik.'
Op de Centrale Markt van Paramaribo, aan de Saramaccastraat bij de oever van de Surinamerivier, klinken andere meningen, ook uit de monden van creoolse mensen zoals de inwoners van Zorg En Hoop. Zoals die van Urmien Dijks. De vrouw van 68 heeft zorgvuldig haar keuze gemaakt uit het rijke aanbod van vis (verse trapoen, gerookte barbaman, of gezouten sarki) en rust nu uit op een bankje.
Bouterse als moderne martelaar.
'Je hebt een vonnis gekregen. Je gaat je erbij neerleggen.' Mevrouw Dijks wijst met een vinger nadrukkelijk naar de grond. 'Je. Gaat. Je. Néérleggen.' President Bouterse had wat haar betreft moeten terugkomen uit China om zijn aftreden aan te kondigen en de cel in te gaan.
'Maar laat me zeggen: dat gaat hij niet doen, dat gaat niet gebeuren. Want de DNA durft hem niet weg te sturen. Maar wacht maar. Evo Morales wilde niet weg als president van Bolivia. Maar hij is verdwenen, echt wel.'
Calo Vorm kwam ruim zes jaar geleden terug uit Nederland, waar hij veertig jaar heeft gewerkt. Hij geniet in Suriname van de zon en zijn in Nederland opgebouwd pensioen. 'Bouterse noemt zich een martelaar. Maar de echte martelaren, de slachtoffers, liggen op het kerkhof!'
Ooit, meent de 68-jarige Vorm, zal Desi Bouterse achter de tralies komen. Al moet het nog jaren duren. 'Weet je nog van Pinochet? Die was 88 of zo, en zat in een rolstoel. Maar in Londen hebben ze hem toen wel aangehouden.'
Dat klopt. Zoals ook klopt dat de toen al zieke Augusto Pinochet mocht terugkeren naar zijn Chili, nooit is berecht en na een hartaanval is overleden – als vrij man.
Vooralsnog is Desi Bouterse de president van Suriname en wil hij dit jaar weer herkozen worden.
Pinochet was hoogbejaard en in zijn rolstol gearresteerd.
Als het aan Ursula Wetstede in de wijk Zorg en Hoop ligt, zal dat ook zeker gebeuren. 'President Venetiaan deed niets voor ons soort arme mensen. President Bouterse is er voor ons.
Hij bouwde huizen en bruggen, hij bracht schoon water en licht naar het binnenland. En hij verdubbelde mijn ouderdomsbijdrage, meer dan dat zelfs, tot ruim 500 Surinaamse dollar.'
Over de forse geldontwaarding spreekt mevrouw Wetstede niet. En ze geeft toe dat zij van 500 per maand, nog geen 35 euro, 'niet echt een onbezorgde oude dag' heeft. Maar op Bouterse blijft zij stemmen.
'Hij is als mijn zoon. Dus natuurlijk. Wat dacht jij dan?! '
Bron : Suriname Nieuws
Wat vindt u van dit artikel?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!