PARAMARIBO, 26 juli 2021 – Ellen Neslo promoveerde in 2016 op een belangrijk, maar vaak vergeten historisch onderwerp; de vrije niet-blanke bevolking van Paramaribo.
Een interview met Ellen Neslo, projectmanager en promovendus door Christine Geense.
In 2012 startte je met je promotieonderzoek naar de elitevorming van de vrije niet-blanke bevolking van Paramaribo tussen 1800 en het einde van de slavernij in 1863.
Waarom koos je voor dit onderwerp?
Christine Geense
interviewer
Ongeveer twintig jaar geleden stuitte ik in het Nationaal Archief in Den Haag op allerlei archieven waarvan ik het bestaan nooit vermoed had.
Ik was daar om meer te weten te komen over mijn familie en achtergrond, maar die documenten waren wegens beschadigingen door vocht en papiervraat een tijdlang niet voorhanden.
Toen ze in 2011 jaar geleden weer beschikbaar kwamen en ik opnieuw in het Nationaal Archief was, zag ik voor het eerst de zogenoemde Wijkregisters.
De Nederlandse Wijkregisters zijn van onschatbare waarde
Dat zijn registers waarin tussen 1828 en 1845 per jaar en per huis, de gegevens van de hoofdbewoner zijn opgetekend.
Het woonadres, beroep, religie, leeftijd, partner, kinderen, maar ook de hoeveelheid aanwezige slaven.
Ik wist meteen dat ik er iets mee moest doen. Het mocht niet onbekend in een archief blijven liggen.
Wat maakte dat je in 2012, op de leeftijd van 53 jaar, besloot om te gaan promoveren naast een drukke baan als bestuurssecretaris?
Ik heb altijd al promotieonderzoek willen doen, maar kon nooit een afgebakend onderwerp vinden dat mij voldoende intrigeerde.
Wel stond voor mij vast dat het iets met slavernij of de Tweede Wereldoorlog te maken moest hebben. Beide onderwerpen tonen het handelen van mensen in extreme situaties.
Vanuit de huidige tijd denken we vaak zwart-wit over deze periodes, waar de werkelijkheid echter genuanceerder was. Deze nuances boeien mij.
Slavernij is niet zwart-wit, maar genuanceerder
Mijn onderzoeksonderwerp fascineert me in het bijzonder omdat er zo weinig bekend is over vrije niet-blanken en al helemaal over een elite.
Opvallend was dat de leden van deze groep in een gesegregeerde samenleving erg actief waren, bijvoorbeeld op charitatief gebied.
Er bestaan veel stereotiepe ideeën over de slavernij. Mijn onderzoek moet een genuanceerdere kijk op dit onderwerp in de geschiedenis brengen.
De vrije zwarten ondersteunden de slaven met geld
Promoveren is voor mij niet een op zichzelf staand doel. Ik houd ervan mij met veel verschillende dingen bezig te houden en ik vind het extra leuk om mij verregaand in sommige onderwerpen te verdiepen.
Aan de andere kant vind ik het ook belangrijk dat anderen op alle mogelijke manieren mogen profiteren van mijn kennis. Op die manier wil ik iets teruggeven aan de samenleving.
Bij de start van je onderzoek werkte je meer dan fulltime als bestuurssecretaris college van Bestuur en raad van toezicht.
sinds 2014 ben je projectmanager International service desk.
Heb je ergens compromissen moeten sluiten om de combinatie werk, studie en privéleven in balans te kunnen houden?
Weinig. Ik ben ervan overtuigd dat plezier in je studie het plezier in je werk kan versterken en vice versa.
Het is fijn om je 's avonds, na het werk, aan iets totaal anders te wijden. Mensen gaan sporten, spelen een muziekinstrument.
Vooropgesteld natuurlijk dat het onderwerp je boeit, stelt een studie of onderzoek je ook in staat om je aandacht volledig ergens anders op te richten. Ik besteed elke dag kortere of langere tijd aan mijn onderzoek en ik zie het langzaam maar zeker vorderen.
Ik werkte 60 uur per week en deed daarnaast onderzoek
Dat stimuleert mij en geeft goede energie die ik meeneem naar mijn werk, waar de daar behaalde resultaten weer zorgen voor het goede gevoel waarmee ik aan mijn onderzoek begin.
Mijn valkuil is dat ik te veel op een dag wil. Het is me echt tegengevallen hoeveel tijd er in één etmaal zit.
Ik wil zowel mijn werk goed doen als mijn onderzoek en ik stop niet zolang het die kwaliteit niet heeft. Hierdoor maak ik lange dagen. Op tijd rust nemen is belangrijk, maar daar ben ik niet zo goed in.
Ik heb keuzes moeten maken en daarbij is vooral mijn sociale leven op een laag pitje komen te staan. Ik ben gelukkig gezegend met een man en één uitwonende zoon die, net als ik, enorm in hun interesses op kunnen gaan.
Zij begrijpen mijn ambities.
Wat is je advies aan lezers die eenzelfde ambitie als jij koesteren?
Gewoon beginnen. Vrouwen hebben nogal de neiging om te wachten op een gunstig, of gunstiger moment, maar dat komt niet.
Door gewoon te beginnen ga je vanzelf prioriteiten stellen en worden drempels, alles wat eerst onmogelijk leek, geslecht.
Als je wil onderzoeken, moet je gewoon beginnen
Je mag van je partner en kind of kinderen vragen dat ze rekening met je ambities houden. Denk goed na over je persoonlijke ambities en drijfveren, maar breng ze daarna ook in praktijk.
Bron : Werkgroep Caraïbische Letteren (NL)
Zou er in Suriname meer aandacht moeten zijn voor Ellen Neslo?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!