GEORGETOWN / PARAMARIBO, 28 augustus 2021 – Afgelopen week was onze president op bezoek in Guyana. Alhoewel er in Suriname positief tegen de hernieuwde samenwerking wordt aangekeken, zijn de meningen in Guyana verdeeld en soms zelfs negatief.
Onderstaand is een ingezonden artikel van een redacteur uit Guyana die werkt voor Stabroek – de grootste krant van het land. Het geeft voor een deel aan hoe vanuit Guyana naar ons land wordt gekeken.
Tijdens het bezoek van president Santokhi aan Guyana hebben de ministers Dr. Ashni Singh (Guyana) en Albert Ramdin (Suriname) gemeld dat ze tot dusver hebben gefaald om de onderlinge banden te verstevigen.
Ook gaven ze aan dat de bilaterale betrekkingen tot op heden zijn mislukt en dat er te weinig is samengewerkt om investeringen in beide landen te promoten.
Onze gevoelens van mislukking – hoewel nauwelijks nieuws – zijn juist.
Een van de achilleshielen van de mislukte betrekkingen tussen Guyana en Suriname is ons falen om zaken te realiseren die te maken hebben met ontwikkeling van ons land.
In feite zijn onze politici de rituele ondertekening van overeenkomsten gaan zien als een doel op zich zelf, in plaats van een middel voor die gestelde doelen.
Decoratie is belangrijker dan diplomatie
De neiging om zich over te geven aan deze zinloze rituelen komt voort uit de aard van de diplomatieke betrekkingen tussen Suriname en Guyana, waarbij decoratie belangrijker is dan diplomatie.
In het geval van de recente bezoeken van president Santokhi aan Guyana werd kennelijk gevoeld dat er voor de camera een noodzaak was om de gelegenheid te versieren met weer een nieuwe, zinloze ondertekeningsceremonie.
Eerdere aangelegenheden suggereren sterk dat deze ondertekeningsceremonies niet meer dan een lege bijzaak zijn.
Er is nadien immers nooit bewijs van enige inspanning om de op papier gedrukte toezeggingen daadwerkelijk te verwezenlijken.
Heel soms is het zo dat de overeenkomsten beperkte aandacht krijgen, maar in de meeste gevallen krijgen ze zeker niet de voortdurende aandacht die ze verdienen.
Bij gebrek aan verwezenlijking van die verbintenissen wordt daarom bijna nooit iets gerealiseerd.
Wie de geschiedenis tussen Guyana en Suriname bestudeert, zal direct zien dat de afgelopen dertig jaar een broeinest zijn geweest van bilaterale chagrijnigheid.
Dit wordt vooral veroorzaakt aan de zijde van de Surinamers, die altijd weer terugkomen op hun historische "bagage" met betrekking tot het grensgeschil.
Hier zou het Guyanese ministerie van Buitenlandse Zaken ons meer duidelijkheid over kunnen geven. Maar tot op de dag van vandaag weigert zij te openbaren of (en welke) afspraken er precies met het ministerie in Paramaribo zijn gemaakt.
Onze wederzijdse olievondsten zullen waarschijnlijk wel voldoende zijn om het aanhoudende kattenkwaad over de visserij in de Corentijnrivier opzij te zetten.
Maar eerlijk gezegd suggereren alle ontwikkelingen in Guyana dat men het onderling nog steeds niet eens is over deze niet-relevante kwestie.
Samenwerking is wishful thinking
De overvloed aan uitwisseling op presidentieel niveau tussen Guyana en Suriname komt voor uit de belofte van significante, economische transformatie in beide landen.
Dr. Singh's "wens" dat Guyana en Suriname als één economische ruimte worden gezien, komt in dit stadium echter neer op weinig meer dan wishful thinking.
Deze "wens" van ons land is immers puur gebaseerd op onze sterk gekoesterde territoriale integriteit waar Suriname het weer niet mee eens is..
Dat slechts de olierijkdommen van Guyana en Suriname zullen leiden tot vermindering van onze onderlinge verschillen, is dan ook veel te kort door de bocht.
Daarvoor zal een veel groter en vooral meer oprechte diplomatieke inspanning nodig zijn dan beide landen tot nu toe hebben weten te leveren.
Bron : Stabroek News (Guyana)
Hoe denkt u dat Guyana ons ziet?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!