(ingezonden) Een Javaanse bromki dyari

PARAMARIBO, 30 oktober 2021 – De tienduizenden Javanen in Nederland behoren uiteraard tot onze Sranan. Bezadigd en niet te vergaand willen bemoeien met de nationale politiek, wil echt niet zeggen dat we geen mening vormen over de situatie in Suriname.

Geklaag

De vraag rijst: hoe overdreven is het sociaaleconomisch klaaglied?

Want het is mij bij mijn recent bezoek aan Suriname wel opgevallen, maar ook ter ore gekomen dat het belang om de huidige regering te laten vallen, uit diverse hoeken zwaar gevoed wordt om destabilisatie en etnische polarisatie.

Dat keur ik ten zeerste af, al spreek ik niet namens de hele Jowo-groep.

Hoewel vele weldenkenden waaronder uit kringen van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, economen en het bedrijfsleven dat echt wel weten, is de durf er niet om luidop afstand te nemen van het gebazel of chronisch raciaal gezwets.

Duidelijk is dat heel wat meersoortige belangen spelen.

Het belang voor velen om de regering-Santokhi te laten vallen is heel groot.

Al weten bekende drugsbaronnen, wapenhandelaren, houtsmokkelaars, goudbonzen en zelfs skalianhouders dat alles onder de racistische noemer schuiven echt aanslaat in het huidige Suriname.

Zo wordt steeds gewezen naar de regering VHP-PNP (1969-1973) waarin bekende politici als Frank Essed, Just Rens, Jules Sedney die de NPS hadden verlaten om een nieuwe regering te vormen met hun PNP.

Anno 2021

We merken evenwel op dat het anno 2021 nog uit de raciale snavel wordt geroepen dat de Hindostanen de grote macht hadden in Suriname.

Raciale bezetenheid onder de demonstranten

Met verenigde demonstraties van bijna raciale bezetenheid werd die VHP-PNP-regering ten val gebracht. Wie de actievoerders waren uit de NPS en PNR, weten we ook nog.

De sinds enkele jaren gevierde dr. Jules Sedney had men toen de gemene pijnlijke bijnaam Bobo Sjuul gegeven.

Weten we dat nog?

Maar dat waren geen politieke criminelen of staatskasrovers in die regering of die met het strooien van grote goudconcessies aan friends and family en partijgenoten, plus een serie ondermijnende aanvallen op de rechtsstaat zich bezighielden, zoals tien jaar regering-Bouterse.

En het dik beloonde topverraad bij de tweede Amnestiewet van april 2012? Wie vergeet en wie ontkent?

Hoe slecht staat Suriname er voor?

Wie steunden andere belangen? Wie heeft het land zovele decennia gegijzeld gehouden onder gewelds– of doodsdreiging?

Wie heeft land en volk vaker bedreigd? Is het dan nog zinvol om zovele minderwaardige etiketten op te plakken?

Kadi Kartokromo

Wijlen de zeer respectabele oompie Kadi Kartokromo was een wandelend archief en kenner van de Surinaamse politiek en heeft diverse keren lezingen in Nederland verzorgd over situaties in Suriname.

Van hem zijn ook de opmerkelijke uitspraken.

Maar vele van onze jonge Jowo's begrijpen niet dat samenleven en eenheid echt niet is het assimileren (biologische versmelting met personen van het andere ras) en geloof en cultuur opgeven en waar nodig verraad plegen, om slechts geprezen en beloond te worden met politieke vrijheid?

Het is wel een heel goedkope beloning.

Meneer Mike Noersalim merkt op dat er in Nickerie geen straatvandalisme is en een andere Javaanse topper zou gezegd hebben dat Hindostanen en Javanen nooit bezit van anderen occuperen en vooruitgang brengen waar ze ook terechtkomen.

"Samenleven betekent niet dat je verraad moet plegen"

Vroeger hebben gezinnen uit beide hardwerkende groepen in joint family van gezin en schoonzoon/ dochter systeem jarenlang geleefd in een huisje of op een erfje.

Intussen wordt het binnenland weer zwaar opgehitst tegen Hindostaanse ondernemers. Die zouden geen Surinamers zijn. Chinese vreemdelingen mogen wel in grootschalig hout en goud en mogen onze jaguars ook bewonderen.

Liegende journalisten

De Anton de Kom Universiteit van Suriname zou wel gedegen onderzoek moeten doen naar de klemmende, valse aannames die door malafide politici en malafide journalisten jaar in jaar uit gebruikt worden.

Ze doen dit om sentimenten op te wekken op vermeende achterstelling en het kansarm zijn en niet om de hete brei heen draaien.

Een tweede Haïti

We hopen op betere tijden. Zonder een vredige samenleving is verdere duurzame ontwikkeling ondenkbaar. Allen moeten dat goed beseffen!

Wie dat niet kan, kijk maar onder andere naar Haïti.

Bron : Drs. Luzmila Kasanradji / Nederland


— UW MENING —

Bent u het eens met de stellingen in dit ingezonden artikel?


Wilt u reageren op de vraag?

Lees verder in de gratis app!