PARAMARIBO, 14 februari 2022 – Ons is reeds geruime tijd geleden ter ore gekomen dat de heer Imro Manglie – die in Nickerie reeds meer dan duizend hectaren aan grond bezit waaronder de Stalweide (480 hectare) – een perceel dat toebehoort aan het ministerie van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie Zaken aangevraagd zou hebben.
Het gaat om het perceel waarop een loods van HI staat, langs de Nickerierivier.
Wij vroegen de districtscommissaris van Nickerie – Senrita Gobardhan – of het klopt dat Manglie dat perceel in grondhuur heeft aangevraagd. Ook vroegen wij haar wat haar advies als dc was met betrekking tot de desbetreffende aanvraag.
Zij ontweek al onze vragen en verwees ons naar het ministerie van Grond– en Bosbeheer en ministerie van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie Zaken.
Wij bleven doorvragen met de stelling dat het onmogelijk is dat zij als dc hierin overgeslagen zou zijn.
Zij moet op de hoogte zijn van het één en ander. In het kader van transparantie bleven wij vragen wat haar advies was.
Uiteindelijk reageerde zij niet meer op onze vragen.
De waas van geheimzinnigheid die hangt boven deze case, is niet in haar voordeel. Hoe moeilijk is het nou om als dc te vertellen dat er een aanvraag gedaan is en wat haar advies in deze was?
Dit soort zaken kunnen nimmer het karakter van ‘geheim’ hebben. De dc hoort antwoord te geven op de simpele vragen.
VHP-parlementariërs, waaronder die van Nickerie, hebben de dc van Nickerie gevraagd wat haar advies was in deze. Volgens de dc was haar advies negatief.
Er hangt een dikke waas van mist rondom deze grond
Toen de parlementariërs haar om een exemplaar van haar advies vroegen, kregen zij dat niet. Op herhaaldelijk aandringen, kregen zij dat ook niet. Het is publiek geheim dat Manglie veel te vertellen heeft op het commissariaat van Nickerie.
Deze wetenschap en de waas van geheimzinnigheid, doet bij ons het vermoeden rijzen dat haar advies positief was, maar dat zij er niet eerlijk voor uit durft te komen.
Als je achter je advies staat, hoe moeilijk is het nou om het publiek te vertellen wat dat advies inhoudt?
Zie hier het belang van de Wet openbaarheid bestuur. Die wet is er nog niet. Met een beroep op die wet, zouden wij de dc kunnen verplichten om openbaarheid te geven met betrekking tot de aanvraag van Manglie en het advies van de dc.
Manglie vertelde tandenknarsend en scheldend in een radioprogramma Apna Apna Gayaal dat hij geen aanvraag gedaan heeft voor dat terrein en dat hij gevraagd heeft om het perceel te kopen.
Uit een document waarop wij de hand wisten te leggen, blijkt dat er tenminste een intentie was van Manglie om dat terrein in grondhuur aan te vragen. Het document hebben wij bij twee bronnen laten verifiëren op de echtheid.
De landmeter stelt letterlijk het volgende: " (...) Ten verzoeke van Rijstfabrieken Manglie N.V., die het bovenvermeld stuk in grondhuur wenst aan te vragen voor het aanleggen van een aanmeersteiger, heb ik deze kaart vervaardigd”.
Dus Manglie wilde het in grondhuur aanvragen, hoewel hij in het radioprogramma iets anders verkondigt. Of hij die aanvraag daadwerkelijk ingediend heeft, weten wij niet.
Zoals eerder gesteld, er hangt een waas van geheimzinnigheid boven dit dossier. Zie hier wederom het belang van een Wet openbaarheid bestuur.
In ieder geval is er hard bewijs dat de intentie van Manglie er wel is geweest is om het in grondhuur aan te vragen en precies hier ligt het probleem. Die man heeft de Stalweide tijdens regering-Wijdenbosch in grondhuur gekregen.
Hij heeft als dekmantel enkele koeien daar geplaatst onder het mom van ‘veeteelt’, maar van echte veeteelt is er geen sprake. Die koeien zijn enkel en alleen geplaatst om te voorkomen dat de staat de Stalweide intrekt, onder aanvoering van de redenen dat die niet gebruikt wordt voor het doel waarvoor die uitgegeven is.
Er is letterlijk geen enkele plant te bekennen op de grond
Er is geen één citrusplant te bespeuren aldaar, terwijl Manglie had aangegeven citrus te zullen planten in de Stalweide.
Daarnaast heeft hij duizend hectare grond onder de titel grondhuur in Wageningen. Een deel daarvan verhuurt hij aan andere rijstboeren. Hij verdient flink geld met het deel dat hij niet zelf in cultuur kan brengen.
Mooi is dat, met staatsgrond wordt er ‘zittend’ geld gemaakt door Manglie, terwijl andere boeren zitten te bedelen om een stuk landbouwgrond.
Het is moreel ethisch zeer verwerpelijk dat iemand die reeds zoveel grond in grondhuur bezit, nog steeds zit te azen op meer grond.
De honger van deze man, naar meer grond lijkt niet gestild te kunnen worden.
Waar de dc van Nickerie een halt had moeten toeroepen aan deze honger, schijnt zij deze honger te faciliteren (een vermoeden van ons, op basis van eerder aangehaalde feiten en omstandigheden).
Het wordt tijd dat de Stalweide ingetrokken wordt en dat hij minimaal 50 euro per hectare rijstareaal op jaarbasis betaalt (het liefst meer!).
Per jaar verdient de staat dan een mooie 50.000 euro, hetgeen weer besteed kan worden aan het onderhoud van het irrigatiesysteem van Nickerie.
Dat deel dat hij aan derden verhuurt, dient terstond ingetrokken te worden. Helaas zien wij dit niet gebeuren, want Manglie heult zowel met de VHP als de ABOP.
De VHP en ABOP werken mee met dit soort praktijken
Op zijn terrein wapperen de vlaggen van de ABOP en de VHP. In het verleden heulde hij met president Jules Wijdenbosch, daarna met president Desi Bouterse en nu met de ABOP en de VHP.
Een gevoel van eigenwaarde ontbreekt bij zulke figuren en de figuren die zijn praktijken faciliteren.
Bron : Sunil Sookhlall & Kries Mahabier (SR Herald)
Moet de honger naar grond gestopt worden?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!