PARAMARIBO, 19 maart 2022 – "De tragiek van de Binnenlandse oorlog" is het tweede boek van Pater Toon. Pater Antonius te Dorsthorst – zoals deze boslandpater voluit heet – heeft door zijn grote werkveld en zijn 50 jarige loopbaan als eerste een belangwekkende memoir geschreven.
De titel van het memoir luidt "Pater Toon, boslandpater geroepen tot pastor en profeet voor Suriname".
Bij het woord profeet moet u niet denken aan voorspellingen, maar aan de functie van waarschuwer. Ook degene die onbevreesd onthullingen doet en wijst op grote fouten van de machthebbers tegenover God en de mensen, zoals dat ook in het Oude Testament voorkomt.
Ik voorspel niets, maar ik waarschuw wel
In zijn nieuwe boek komt hij met een aantal schokkende onthullingen over met name Ronnie Brunswijk en zijn Jungle Commando.
Pater Toon heeft als Rooms Katholieke geestelijke en leraar de hele Surinaamse burgeroorlog door pastors werk gedaan samen met de Surinaamse RK zuster Egno Monk.
Voor elk dorp met een kerk hebben zij pastorale medewerkers opgeleid en begeleid, werk dat zij begonnen in het jaar 1982 (toen beiden 37 jaar waren) en afrondden in 2017, toen ze al 70+ waren. Zuster Egno overleed twee jaar daarna.
Van de gehele burgeroorlog heeft Pater Toon van zichzelf en zijn parochianen veel schokkende ooggetuigen verslagen.
In zijn eerste boek (2019) heeft hij met name de oorlogsmisdaden van de Tucayana Amazones beschreven en het Nationaal Leger.
Omdat deze oorlog zoveel onschuldige mensen het leven gekost heeft en een enorme materiële schade, aan gemeenschapsvoorzieningen als scholen, internaten, klinieken heeft berokkend, is Pater Toon ook nauw bij de wederopbouw betrokken geweest.
Pater Toon heeft ook het eerste initiatief in het vredesproces genomen door te gaan praten met Ronnie Brunswijk in 1989.
In de serie vredesgesprekken die de jaren daarop volgden, met het comité Christelijke Kerken en later ook met politici als Arron, Lachmon en Soemita erbij, werd de vrede pas in 1992 een feit.
Nog een decennia later werd een herdenkingsmonument gemaakt voor Moi Wanna door kunstenaar Marcel Pinas.
Deze heeft alle doden geëerd met kleine grafstenen met elk hun naam erop. De korte voor de kinderen en de langere voor de volwassenen die daar werden gedood. Dit monument siert de omslag van het boek.
Toen Albina – maar ook tientallen dorpen gebombardeerd werden – werd uitgemoord en plat gebrand (Moi Wana), vluchtten de dorpelingen naar Paramaribo, waar zo goed als niets gedaan werd voor de getraumatiseerde evacuees.
Pater Toon heeft alle namen van de overledenen, meest vrouwen en kinderen in het boek opgesomd.
Suriname deed niets, Frankrijk ving wel vluchtelingen op
Boslandbewoners uit het Oost Suriname vluchtten veelal naar Frans Guyana, waar zij wel werden opgevangen in vier kampen waar zij tijdelijk onderdak en voedsel kregen van de Franse autoriteiten.
In het boek "De tragiek van de binnenlandse oorlog" wordt dit uitgebreid beschreven.
Hier komt de RK zuster Gerda in beeld; een Belgische, die ook vloeiend Frans en Aucaans sprak omdat zij reeds jaren het RK internaat in Albina draaide.
Zuster Gerda heeft vanaf de eerste dag van de binnenlandse oorlog een dagboek bijgehouden.
Zij heeft de kamptijd in Frans Guyana wat dragelijker gemaakt door schooltjes op te richten, muziekgroepen en voetbalploegen en zondag kerkdiensten te laten houden door de pastorale medewerkers.
Bij haar overlijden is dit dagboek in het archief van de RK bewaard.
Er wordt een negatief beeld geschetst van Brunswijk
Het is ter beschikking gesteld van Pater Toon die hierdoor een vollediger beeld van de gebeurtenissen en periode kon schetsen.
De gemeenschap heeft recht op de waarheid omtrent Brunswijk en daarom heb ik dit (tweede) boek geschreven.
Pater Toon
pater / auteur
De lezer is gewaarschuwd dat Brunswijk – nu vice president – niet positief naar voren komt in het boek.
Bron : culturu.com
Moet Brunswijk verantwoording afleggen over zijn gruweldaden?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!