PARAMARIBO, 26 september 2022 – Heel Suriname is in rep en roer over de houding van Guyana. Maar geen enkele Surinamer durft de president te vragen: "Ja of nee? Heeft u inderdaad die 150 visvergunningen aan Guyana beloofd?"
Het stinkt inmiddels aan alle kanten naar rotte – jaar oude – vis.
De situatie met Guyana ontbloot nu twee dingen:
Laat mij beide toelichten, maar eerst een analyse van wat er gebeurd is.
Het moet bekend zijn dat Santokhi in augustus 2021 150 visvergunningen heeft beloofd aan Guyana, wat te lezen is een joint communiqué d.d. 19 augustus 2021:
The Presidents discussed the issuance of SK fishing licences to Guyanese fisherfolk and agreed that both Ministers responsible would work towards the issuance of fishing licences in that category by January 1, 2022 keeping in mind the established quota on the Surinamese side.
Daags daarna zijn de Guyanese kranten nog specifieker en dat het gaat om 150 vergunningen.
Alles is op internet terug te vinden.
Een goede buitenlandstrategie zou dit soort berichten in de Guyanese kranten meteen moeten op pikken en als Suriname vond dat Guyana dat verkeerd had begrepen dan had BIBIS via diplomatie dit toen al in de kiem moeten smoren.
Dit is toen niet gebeurd.
Maanden later – eind 2021– informeren de Guyanese autoriteiten naar hun vergunningen en nog gaan er bij BIBIS en Santokhi geen lampjes branden dat er kennelijk misverstanden zijn.
Maar was er sprake van een misverstand bij de Guyanezen?
Kennelijk niet, dus Santokhi had wel degelijk die 150 vergunningen beloofd, kijk ook naar hun joint communiqué.
Als dat niet zo was dan blundert de Surinaamse zijde op het hoogste niveau in diplomatie, ze is niet in staat geweest om snel en adequaat misverstanden weg te nemen.
De diplomatie– en buitenlandstrategie zakt door het ijs bij de eerste en beste ijstest.
De buitenlanddroom van Santokhi is gebouwd op drijfzand
Santokhi geeft heel hoog op hoe goed hij met het buitenland omgaat. Voor Guyana had hij zelfs een ‘kerstboom’ aan structuur opgetuigd met een “Strategic Dialogue and Cooperation Platform (SDCP)” en met thematische “working groups” onder ‘SDCP’.
Als je hem hoort dan denk je dat hij de samenwerking en communicatie tot in perfectie heeft geregeld.
Bij de eerste en beste ijstest zakt alles door het ijs.
Het is president Santokhi ondanks al die structuren niet gelukt om bij Irfaan Ali een mogelijk misverstand weg te nemen.
Santokhi heeft genoeg informele en formele momenten sinds augustus 2021 gehad om een mogelijke misperceptie bij Guyana weg te nemen.
Dus de vraag is dan, was er een misperceptie bij Guyana?
Kennelijk niet, kennelijk heeft Santokhi wel degelijk de 150 vergunningen beloofd.
De buitenlanddiplomatie en strategie van minister Albert Ramdin en Santokhi en de hele Guyana hype die vanaf 2020 is gecreëerd blijkt volledig als een kaartenhuis in te storten.
De enige conclusie die je nu kan trekken is dat Santokhi niet in staat is om zijn beloftes in te lossen, niet thuis in Suriname en niet bij zijn relaties in het buitenland.
Vraag het aan de Guyanezen, vraag het ook aan de Israëliërs over de ambassade die in Jerusalem zou komen. En straks aan president Joe Biden en minister Antony Blinken.
Santokhi is weer samen met Ramdin op stap geweest en heeft vast wel de Amerikanen mooie beloftes gedaan om Afghanen op te nemen.
Ik hoop dat de Surinaamse media alle berichten hierover tijdig overnemen om te helpen voorkomen dat dit straks ook een issue wordt.
Biden en Blinken zijn van een ander kaliber, daar wil je niet mee sollen toch?
In binnen– en buitenland weet deze regering niets te bereiken
Heel Suriname lijkt dus onterecht op Guyana boos te zijn.
Onterecht want Guyana zoekt alleen wat hen in augustus 2021 is beloofd, namelijk 150 visvergunningen die in januari 2022 afgegeven zou worden.
Guyana heeft tot september 2022 netjes elke keer formeel navraag gedaan bij Suriname. In plaats van dat Suriname de belofte nakomt of helderheid verschaft gaat de president in april 2022 in De Nationale Assemblee minuten – zo niet uren – eromheen draaien.
Hier praat hij over een overleg dat gaande is tussen beide landen en dat hij zich niet onder druk laat zetten.
Waarom heb je zoveel overleg nodig?
Als je niets had beloofd dan kan het heel simpel zijn, dan bel je jouw counterpart in het kader van SDCP op en zeg je: “Beste Irfaan, dit moet een misverstand zijn want ik heb je toch nooit 150 visvergunningen beloofd?”.
En weg alle visstank. Maar kennelijk is het dus niet zo simpel voor hem. Santokhi ervaart het als onderdruk gezet worden.
Dit duidt er wederom op dat Suriname met die belofte in de maag zit. Suriname durft in het parlement geen kleur te bekennen.
Maar ook als er overleg nodig is – zoals Santokhi in het parlement aangaf – dan is het bizar dat zijn ministers sinds april 2022 in overleg zijn met de Guyanezen en zes maanden later nog steeds geen resultaat hebben kunnen boeken.
Let wel, het gaat om het simpel doorgeven dat Santokhi nooit 150 vergunningen heeft beloofd.
Of toch wel beloofd en dat moet nu weggepoetst worden?
In de van periode april 2022 tot september 2022 heeft Santokhi zijn collega Ali minimaal vier keer op verschillende gelegenheden ontmoet.
Hij had zelf in een tête-à-tête met hem alles kunnen bespreken, er was toch alle reden en noodzaak voor want Santokhi ervaart het als onderdruk gezet zijn.
Het was serieus voor Santokhi, onderdruk gezet worden door jouw buitenland partner en jouw Caricom-collega
De Guyanese overheid heeft via haar Department of Public Informatie (DPI) op haar website in een chronologisch overzicht het proces samengevat.
Santokhi strooit met loze beloften en toezeggingen
Zij doen het heel transparant. Wat doet Suriname? Gewoon eromheen draaien met vage verklaringen die meer vragen oproepen.
Toen Bharrat Jagdeo afgelopen week Suriname openlijk beschuldigde van woordbreuk, toen waren Santokhi en Ramdin in de Verenigde Staten waar ze op paar momenten Irfaan Ali hebben gezien.
Het is Santokhi niet gelukt om Ali even apart te nemen in de sfeer van “Hi Irfaan, hi Chan” en de plooien weg te masseren?
De Guyanese viskwestie is wederom een herkenning en bevestiging voor Surinamers, dat de beloftes niets waard zijn want vóór mei 2020 was hen veel beloofd.
Nu ontdekken de buitenlanders wat de beloftes waard zijn.
Laten wij allen hopen dat Biden en Blinken straks niet zo boos worden als Jagdeo want dan zijn de rapen pas echt gaar.
Bron : Hikmat Mahawat Khan / via SR Herald
Denkt u dat Santokhi toch een toezegging aan Guyana heeft gedaan?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!