PARAMARIBO, 10 oktober 2022 – Wanneer gezegd wordt dat met Chan Santokhi veel aspecten van het beleid zijn besproken (zelfs voordat hij als president werd geïnstalleerd) dan begrijpen wij de klappen die door de samenleving worden geïncasseerd door zijn beleid niet.
Het is bedenkelijk dat daarbij wordt gesteld dat veel van de klappen onherstelbaar zijn.
De vraag is, als dat het geval is, waarom wij dan moeten doorgaan met de ondersteuning temeer daar hij vooraf goed geïnformeerd was over het reilen en zeilen van de staat.
Als dan nog het relaas van de heer Jim Bousaid in aanmerking wordt genomen, hij weet precies hoe een heleboel moet worden aangepakt en heeft inderdaad veel economische kennis, maar als aan hem wordt gevraagd of hij nu is betrokken bij de besprekingen en onderhandelingen, dan volgt een teleurstellend antwoord van neen, nooit.
Waar is Chan in vredesnaam mee bezig?!
De vraag rijst dan: waarmee is Chan bezig, want Bousaid behoort niet tot de negatief veel besproken NDP, hoewel hij vaker te zien was op Leonsberg bij Desi Bouterse pratend over zijn belang in ‘s landsbelang.
Trouwens niet hij alleen ook the man himself. Precies hier worden wij bedonderd want de inleiding moest heten “Overleven in de huidige crisissituatie”.
Ruim 25 maanden verder zijn we nog steeds niet verder
Na bijkans 27 maanden van de 60 moeten wij ons als samenleving wel afvragen wat wij feitelijk ondersteunen.
Wordt het geen tijd om Chan inderdaad in de steek te laten om de woorden van de heer Ronald Venetiaan te hanteren.
In de politiek bestaat het sentimenteel gedoe van in de steek laten niet. Wij moeten niet aan onszelf denken because we are going.
Het is toch meer dan duidelijk dat er geen sprake is van prudent beleid. Gewoon een schaamteloze vertoning week in week uit.
De recentste is de kwestie van de ontwerpwet Belasting Autoriteit Suriname, waarbij de bijzitter in de regeringselite van Chan, Silvano Tjong-Ahin, ook schaamteloos komt vertellen dat alle instituten in het land zijn kapotgemaakt.
Dit terwijl hij in zijn maag zit met een belasting ontwerp dat compleet in strijd is met alle waarden en bestuurlijke normen (of heeft hij die inzichten niet?).
In plaats van dat de ex-president op zijn oude dag spijt betuigt voor zijn bijdrage in de ordinaire samenzwering met het Jungle Commando bij de totstandkoming van de Amnestiewet in 1989, beschouwd hij deze als een legacy van zijn periode en dat is zeer betreurenswaardig.
Het wordt tijd dat u voor de mening van de meerderheid van het Surinaamse volk respect opbrengt.
Door een diepgewortelde wrok wordt ook verkondigd dat onze enige optie is het herstelplan.
Bousaid is de grootste profiteur van de hele situatie
Dit kan waar zijn, maar wat heeft het te maken met “we mogen ze geen kans geven” anders gaan we linea recta in een semi-dictatuur situatie.
De man die dat zegt (Bousaid) heeft onder de situatie die hij suggereert het meest geprofiteerd, genoten en gelogen.
Alsof het niet aan het volk gelegen is om zelf te beslissen over haar toekomst.
Bron : Eugène van der San (via SR Herald)
Moeten we kritischer kijken naar wat Chandrikapersad daadwerkelijk bereikt?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!