PARAMARIBO, 20 oktober 2022 – Als een bliksem bij helder daglicht was daar opeens het nieuws; IAmGold / Rosebel wil van haar (goud-)mijnactiviteiten af en verlaat ons land zo snel mogelijk.
Daags na het besluit om ons land de rug toe te keren, stegen de aandelen van het bedrijf enorm.
Een teken aan de wand. Investeerders wereldwijd hebben blijkbaar meer vertrouwen in een land dat geen zaken doet met ons, dan dat ze überhaupt zaken doen.
Nadat Rosebel ons land verlaat, stegen hun aandelen enorm
De nieuwe gegadigden? Dat zijn natuurlijk de slimme, zakelijke mensen uit China.
Sindsdien bewijst ons land eens te meer dat we hier enkel achteruit regeren.
De ene topper na de ander struikelt bijna over de snoeren van de camera's en microfoons om te roepen dat "dit absoluut niet kan", dat "Suriname aan het korste eind trekt" en zelfs "dat we een half miljard moeten lenen om de mijn te kopen".
Brunswijk : we moeten een half miljard lenen en de mijn kopen!
Dat laatste werd gezegd door vicepresident Brunswijk die voor het gemak maar even aan twee zaken voorbij ging;
Niet geheel onterecht melden diverse economen dat de laatste strohalm van ons land hiermee in de uitverkoop is gedaan.
De bauxiet was al niets meer waard (Suralco), gemalen stenen zijn failliet (Grassalco), de SLM heeft meer vertraging dat ze vliegt en zelfs onze olie (Staatsolie) blijkt wellicht niets waard als de multinationals besluiten "het te laten liggen waar het ligt" (vele kilometers onder zeeniveau).
Goud, dat was het enige dat nog voor wat deviezen en valuta zorgde, we waren (en zijn) immers voor 5% "grootaandeelhouder" in de volledige bedrijfsvoering van IAmGold / Rosebel.
De enige grondstof die we hadden, is verkocht aan China
Des te vreemder is het dan ook dat Santokhi (of de verantwoordelijke minister van zowel Financiën als Economische Zaken) niets, maar dan ook letterlijk niets hier over hebben gezegd, zeggen en waarschijnlijk ook nooit zullen zeggen.
Men zwijgt, is in paniek, negeert, draait weg, wijst naar anderen en gaat verder "met het redden van ons land".
De kans is groot dat de huidige arbeidscontracten van de Surinaamse arbeiders op termijn worden ontbonden. Men kan een "oprotpremie" tegemoet zien, een vroegtijdige ontbinding of gewoonweg het niet verlengen van een verlopen contract.
De "dure en lastige" Surinaamse werknemers kunnen eenvoudig vervangen worden door equivalenten uit minder bedeelde landen (voor zo ver die nog bestaan, in het perspectief van Suriname).
Massaontslagen als gevolg, de Chinezen zullen "het vast niet zo nauw nemen" met de hoeveelheden goud die ze opgraven en aangeven (waar Canada overigens ook een handje van had) en over de milieu en financiële gevolgen voor Suriname zullen we het maar niet hebben.
De laatste strohalm en kurk is bij deze officieel verdwenen
Waar was de regering tijdens de onderhandelingen over deze verkoop? Waarom heeft geen enkele minister vroegtijdig bezwaar gemaakt? Hoe kan het dat niemand geprobeerd heeft vóór de verkoop te voorkomen dat dit zou gebeuren?
We hoeven maar te kijken naar de Dalian-projecten om te zien wat de gevolgen zullen zijn.
Alle investeringen komen uit China, al het materiaal is Chinees, de arbeiders komen uit China, de contracten zijn naar Chinees arbeidsrecht en de lonen vloeien naar de Chinese arbeiders die een groot deel weer doorsluizen naar familie in China.
En Suriname?
Suriname stond er bij, kijkt er naar, wijst naar anderen en doet vervolgens helemaal niets.
Net als de president.
Die zwijgt.
Bron : Suriname Nieuws
Had de regering (als aandeelhouder) aan de bel moeten trekken in zake deze ontwikkeling?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!