PARAMARIBO, 11 februari 2023 – Nederland bevestigt zijn bereidheid om ook na de besteding van de ontwikkelingsgelden uit het Ontwikkelingsverdrag van 1975 aan Suriname aanvullend verdragsmiddelen beschikbaar te stellen.
Onderstaand artikel is een ingezonden brief, afkomstig van Dr. Roy I. Bhikharie / PhD Voorzitter Progressief-Verheffende Partij.
Deze bereidheid staat in artikel 2 lid 7 van het Raamverdrag van 1992.
In aansluiting daarop wordt verder in artikel 3 lid 1 van dit raamverdrag benadrukt dat het Ontwikkelingsverdrag van 1975 het uitgangspunt vormt voor de samenwerking op financieel en economisch gebied – dus om Suriname zelfvoorzienend maken (de ‘self-reliance gedachte’) –, waaraan Nederland zich vanuit historisch perspectief niet kan onttrekken.
Onze onafhankelijkheid is mislukt vanwege Holland
Waarvoor het overigens ook volgens de oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking van Nederland, de heer drs. Jan Pronk, Nederland medeverantwoordelijkheid draagt (zie: ‘Van wingewest tot natiestaat’ door Jan Pronk: Volendam, the Netherlands: lmPublishers, 2020).
Nederland is nalatig en ons veel meer geld schuldig
Als gevolg van de nalatigheid van Nederland bij de vereiste verdragsmatige professionele begeleiding om Suriname zelfvoorzienend te maken, volgden er vijf jaar na de onafhankelijkheid twee militaire coups en wel in 1980 en daarna weer in 1990, waarbij de eerste coup zelfs door Nederland onrechtmatig werd beloond met 500 miljoen Nederlandse guldens.
Meer nog, Nederland gaat bij de eerste coup ook niet vrijuit (zie: ‘Hans Valk’ door Ellen de Vries: Amsterdam University Press, 2021).
Als gevolg van de opgedrongen onafhankelijkheid en de onderhavige nalatigheid van Nederland is namelijk een slaafse en koloniale mindset of denkwijze bij politici en beleidsmakers gaan postvatten, die zich is gaan internaliseren en een baas-knecht attitude of ‘follow-the-leader’ mentaliteit bij het volk heeft doen ontstaan.
We moeten ons geld eisen en niet als slaven denken
En dit wreekt zich heden ten dage nog steeds in de slechte inrichting en functionering van onze politiek-bestuurlijke orde en Trias Politica.
Bijna zou je kunnen spreken van institutionele chaos. Of is die er al?
In reactie op onze brief van 16 december van het vorige jaar over de bovenstaande kwestie, gericht aan de viceminister-president van het Koninkrijk der Nederlanden, mevrouw drs. Sigrid Agnes Maria Kaag, beaamt mevrouw Tanja Röling, plaatsvervangend directeur van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland (Directie Westelijk Halfrond), in haar brief van 31 januari jongstleden dat ‘de formele context van de ontwikkelingssamenwerking tussen Nederland en Suriname gevormd wordt door het Ontwikkelingsverdrag van 1975 en het Raamverdrag van 1992.’
In haar brief wordt verder vermeld dat ‘in 2004 in de beleidsnotitie van het ministerie van Buitenlandse Zaken genaamd ‘Een Rijke Relatie’ aangegeven is dat gezien de economische ontwikkeling en de stijging in het BNP per capita Suriname niet langer in aanmerking komt voor verdere financiering van ontwikkelingssamenwerking op grond van het armoedecriterium.’
Dit is duidelijk allang niet meer valide, maar bovenal, is dit criterium niet relevant geweest en is het nog steeds niet in het kader van het doel van de ontwikkelingssamenwerking – de ‘self-reliance gedachte’.
Dat het hier fout ging, was Nederlands verantwoording
De regering en De Nationale Assemblee (DNA) slapen!
Tot slot wordt in deze brief het Makandra-programma aangehaald, dat zich ’richt op de overheidssamenwerking tussen Nederland en Suriname en het leveren van technische assistentie aan Suriname, onder andere op het gebied van goed bestuur, opbouw en versterking van de rechtsstaat.’
Ondanks dit Makandra-programma, blijken fundamentele elementen van wanbestuur zoals oligarchie, nepotisme, belangenverstrengeling en schrijnende armoede aan te zetten tot antipathie en criminaliteit in Suriname.
Vanwege dit opportunistische overheidsgedrag en gezag treden polarisatie, animositeit, afgunst, wanhoop en radicalisering op.
Suriname : polarisatie, afgunst, wanhoop en radicalisering
In het verlengde hiervan wordt polarisatie gekenmerkt doordat steeds meer groepen feller tegenover elkaar gaan staan; en radicalisering door extremere uitspraken, aanvallen op de rechtsstaat en andere gezagsondermijnende activiteiten.
Hierdoor zijn wij aanhoudend bezig af te koersen op maatschappelijke ineenstorting.
In antwoord op de brief van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland, zijn al de voornoemde zaken aan de orde gesteld op 5 februari 2023 en is het volgende voorstel gedaan ter compensatie van het economische deel:
In dit kader zal ook het IMF structureel betrokken moeten worden.
De Surinaamse regering en DNA zouden deze aanpak zo spoedig mogelijk moeten aangrijpen in ons aller belang.
Waarop zit Suriname nog te wachten?
Tot de institutionele chaos compleet is en wij maatschappelijk zijn ineengestort?
Bron : Dr. Roy I. Bhikharie, PhD / via SR Herald
Bent u het eens dat Nederland nog meer geld moet overmaken?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!