PARAMARIBO, 25 februari 2023 – Op 17 februari 2023, is het Surinaams kapitalisme gestorven! Het Surinaams kapitalisme is synoniem voor roverskapitalisme en gaat Suriname niet vooruitbrengen.
Suriname is 47 jaar leeggeroofd en er worden nog steeds pogingen ondernomen om het verder leeg te roven.
Als er niets gebeurt zal Suriname, land en volk, niets hebben aan Oil, Gas en Gold.
Een kleine groep zal – gebarricadeerd wonende achter hoge muren – rijker worden terwijl het arme volk iedere keer weer afgestraft en gedetineerd zal worden omdat zij die muren beklimmen en hun deel van de koek opeist.
Tijd voor het Surinaamse Socialisme.
Tijd om de koek eerlijk te verdelen!
Toen de Nederlanders Suriname in 1975 verlieten, maar ook tijdens de onderhandelingen op weg naar de onafhankelijkheid, werd duidelijk dat Nederland het heel belangrijk vond dat de armoede in Suriname speciale aandacht moest krijgen.
Nederland wilde 100% focus op de heersende armoede
Armoedebestrijding was een prioriteit. Waarom?
Omdat een groot deel van de bevolking in 1975 toen al een slecht perspectief had en niet zou kunnen meekomen in de potentiële ontwikkeling van het land.
Op 17 februari 2023, de regering-Santokhi-Brunswijk-Plunderdag, werd dit duidelijk.
In 47 jaar is er niets gedaan aan armoedebestrijding en ook deze regering heeft sinds ze aanzit niets gedaan aan armoedebestrijding, anders zouden protesten niet nodig geweest zijn en de plunderingen nooit hebben plaatsgevonden.
Ook deze regering doet niets aan ontwikkeling en armoede
Foei slecht bestuur, met deze gevolgredenering zou niemand vervolgd hoeven te worden, generaal pardon!
Feit is dat de mensen die plunderden voor velen van ons geen bekenden waren of zijn.
Maar het waren ook Surinamers.
Dit deel van de Surinamers dat niet zichtbaar is, moet helaas in die onzichtbaarheid dagelijks door het leven terwijl ze andere grote auto’s zien rijden, dure cocktails zien drinken en zich onnodig aanstellen met waterscooters op de Surinamerivier.
Allemaal prima, maar deze groep vormt een onzichtbare tikkende tijdbom en vormt zo een belangrijk stuk Suriname dat speciale aandacht en prioriteit moet krijgen willen we Suriname in de 21ste eeuw evenwichtig ontwikkelen.
Het kan niet zo zijn dat alle plunderaars vanaf 15-16 jaar een strafblad krijgen, maar geen onderwijs en vorming zullen genieten, en wel straks geacht worden als 18-jarigen voor het eerst hun stem uit te brengen.
Ze waren sowieso niet gaan plunderen als deze regering;
Denkt u dat deze onzichtbare Surinamers, met hun strafblad, gestigmatiseerd en wel als niet deugende medeburgers plotseling goede Surinaamse burgers zullen worden, waar u en ik als potentiële werkgevers wat aan zullen hebben?
De huidige plunderaars zijn de toekomst van ons land
Nee, deze groep vormt nu en in de toekomst de groep die uw aandacht moet hebben, want de groep is vooral geconcentreerd in de hoofdstad.
En daar wil u toch wonen?
Daar wilt u vrouw toch gaan shoppen?
Daar willen uw kinderen toch naar school?
Zonder een sociaal Suriname, zonder een sociaaldemocratische ideologie te implementeren, waarin iedereen mee kan doen in de samenleving, gaat Suriname zich niet kunnen ontwikkelen tot de droom die men heeft van het land.
Tenzij er ruimte is voor een nachtmerrie waarin de onzichtbare Surinamers zich van tijd tot tijd boos mogen richten op de kapitalisten door middel van plunderingen, brandstichting en ander reactief crimineel gedrag.
Dit is ook een droom, eerder een nachtmerrie. Willen we dit?
Suriname kreeg 1,8 miljard euro van Nederland, onder andere voor duurzame armoedebestrijding en na 47 jaar kunnen we concluderen dat er niets en dan ook niets duurzaams gedaan is aan armoedebestrijding door verschillende regeringen.
Onafhankelijk Suriname heeft zich nooit ontwikkeld
De oude partijen (dezelfde VHP, NPS enzovoorts) waren druk bezig met grote dromen te realiseren als het West-Surinameproject (waar er mogelijk honderden miljoenen zijn gestolen, en dit vermoeden dezelfde Nederlanders ook).
Ze wisten de Nederlanders zelf voor te houden, voor te liegen, dat het West-Surinameproject de armoedebestrijding ten goede kwam.
En de Nederlanders zaten vervolgens, dronken van alle Surinaamse Parbo, hoofdschuddend in het vliegtuig terug naar Nederland, dat ze weer gepakt waren door die venijnige, manipulatieve Surinamers.
Nederland, en vooral personen als Jan Pronk en andere Nederlandse regeringspersonen, die betrokken waren bij de onafhankelijkheidsonderhandelingen en die Suriname vervolgens tussen 1975 en 1980 bezochten, maakten zich enorm druk over het Surinaams armoedevraagstuk.
En terecht!
Maar keer op keer concludeerden ze teleurgesteld dat de Surinaamse leiders niets deden aan het duurzaam bestrijden van armoede.
Ondertussen voltrok zich een situatie waarbij bepaalde etnische groepen op eigen initiatief beter voor zichzelf gingen zorgen;
Dit terwijl een andere belangrijk deel van de Surinamers (de Creolen, vooral die in de stad woonden en later de marrons) afhankelijk werden van het overheidsapparaat voor haar inkomen.
Diverse partijen zorgen niet goed voor hun eigen achterban
Met andere woorden, partijen als NPS en andere creoolse, Afro-Surinaamse partijen, hebben niet goed gezorgd voor hun eigen achterban.
En de gevolgen van dit nalaten, de verloedering en het vergeten van deze groep Surinamers, zagen we op 17 februari.
In de districten ging het leven vrolijk door op 17 februari.
Het is duidelijk: Suriname heeft vooral een groot probleem in de hoofdstad!
Alles werd alles duidelijk op 17 februari 2023. Met de protesten is duidelijk geworden dat het Surinaams kapitalisme niet werkt.
Het is niet meer in stand te houden en niet meer te rechtvaardigen.
Paramaribo is het centrum van alle problemen en ellende
Het Surinaams kapitalisme, de Surinaamse meritocratie, heeft grote schade aangericht.
De plunderaars zijn de uitvoerders, maar de inrichters van het Surinaams kapitalisme zijn de hoofdschuldigen.
Alle regeerders vanaf 1975 en ook deze regering zijn niet te ontzien.
Terwijl ook het IMF in vele vergaderingen benadrukt dat de huidige regering het geld moet halen bij de kapitalisten, doet ook deze regering dat niet en pijnigt en martelt ze het arme volk door het geld te halen bij de financieel zwakkeren.
Deze regering heeft het Surinaams kapitalisme juist nog meer versterkt door het IMF-programma slecht gecoördineerd en voorbereid los te laten op het volk van Suriname.
Het IMF-plan was goed, maar wordt zeer slecht uitgevoerd
In troebel water is het goed vissen, dus hebben de slimme kapitalisten zich ook nu weer enorm verrijkt ten koste van het grotere deel van het Surinaamse volk, de middenklasse die nu is gedevalueerd tot de onderklasse.
De eisen van de armen in de samenleving, de in armoede vervallen middenklasse, was op 17 februari zichtbaar.
De woede van deze ‘gezichtloze’ groep Surinamers, die al 47 jaar niet meekomen in de economische ontwikkeling van het land, die niet kunnen rondhangen bij Torarica aan de pool, bij Dream Café of bij het Vat, heeft men ervaren.
En de scherven van de plunderingen zullen nog velen in de Surinaamse samenleving verwonden als men nu niet beseft dat Suriname een FAILED STATE is met een FAILED sociaal contract en een laissez faire, alles kan, FAILED kapitalistisch systeem.
We zijn al meerdere generaties Surinamers kwijtgeraakt.
Velen vertrokken naar het buitenland om nooit meer terug te keren om zich te vestigen (vakantie kan).
En zonder armoedebestrijding verliezen we nog een generatie Surinamers. Dit is zich nu aan het voltrekken en ik vermoed dat na 17 februari meer Surinamers het land de komende tijd gaan verlaten.
Het Surinaams kapitalisme moet vervangen worden door het Surinaams socialisme.
Ik voorspel dat de partij of partijen die in 2025 een nieuwe op sociaaldemocratische ideologie gebaseerd partijprogramma presenteren, van inclusiviteit door actieve burgerparticipatie, dat die partijen groots gaan winnen.
Surinamers hebben weinig met ideologie en filosofie
Ik besef dat Surinamers niet zoveel hebben met ideologieën en ontwikkelfilosofieën, maar het is nu belangrijk dat we met z’n allen gaan beseffen dat democratie met een sterke sociale inborst, waarbij iedere Surinamers moet meekomen en mee moet kunnen doen in de ontwikkeling en verdiensten van het land, onmisbaar is.
De personen die hebben geplunderd, die zitten niet meer in het onderwijssysteem, ze zijn buiten het zichtbare, buiten de boot gevallen.
Ze zijn onzichtbaar, niemand geeft om hen.
En hier zit de uitdaging en ook het gevaar; hoe bereik je deze groep? Hoe zorg je ervoor dat ook deze groep Surinamers straks kunnen meedoen met de Oil en Gas weelde?
Zonder dit vraagstuk van armoedebestrijding op te lossen is Suriname geen land meer om er te wonen en ligt er veel meer ellende op de loer!
Wordt vervolgd…
Bron : Ashwin Ramcharan / via SR Herald
Moet deze regering meer focus leggen op armoedebestrijding?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!