PARAMARIBO, 28 maart 2023 – De onderstaande blokken tekst (quotes) zijn afkomstig uit een vraaggesprek dat Nina Jurna had met de minister van Financiën – Stanley Raghoebarsing.
Het verslag van dit gesprek verscheen op 20 maart jongstleden in de Nederlandse krant NRC.
Waar deze krant eerder al een zeer kritische beschouwing over onze president publiceerde, was nu de minister van Financiën aan het woord;
Hij (de minister) noemt het ‘de grote wake-up call’.
Het uit de hand gelopen antiregeringsprotest van 17 februari jongstleden, toen De Nationale Assemblee werd bestormd, er vernielingen werden aangericht en er in Paramaribo werd geplunderd.
Volgens minister van Financiën Stanley Raghoebarsing (66) moet het roer nu radicaal om.
Het is mogelijk om de Surinaamse economie te redden en te laten groeien, zegt Raghoebarsing, die van huis uit econoom is en al twee keer eerder minister was in de regering-Venetiaan (2000-2010).
NRC Handelsblad
Quote nummer I
"Suriname is rijk en heeft veel geld, maar het moet anders"
Maar er moeten wel een aantal impopulaire maatregelen worden genomen, stelt hij.
We kunnen niet steeds de makkelijke weg volgen en vooral de loontrekkers en arbeiders meer belasten of laten bezuinigen.
Een kleine groep rijken en lokale politici met banden in de grondstoffensector wordt nu te veel beschermd.
Dat moet stoppen.
NRC Handelsblad
Quote nummer II
Toen ik de krantenkop las, dacht ik: Aha, hier komt de lang verwachtte chirurg die met zijn scherpste mes – zoals het een goede chirurg betaamt – korte metten zal maken met het kankergezwel van roofkapitalisme dat het land totaal ontwricht.
Helaas hing de chirurg Raghoebarsing een sluier over de naakte keizer (de president).
Raghoebarsing treedt niet op, maar beschermt de president
Raghoebarsing is de eerste minister die publiekelijk zegt wat regeringscritici al langer weten en uitspreken. Dat wel, maar wat hij zegt is geen breaking news.
Hij zal wel hebben afgestemd met de president, die intussen zelf ook weet dat het volksvertrouwen in hem minder dan flinterdun is. Het roer moet nu radicaal om, zei Raghoebarsing.
Maar hoe als minister radicaal te zijn in een land waar de mensen bijna een halve eeuw na hun onafhankelijkheidsviering nog net zo koloniaal geprogrammeerd, naïef en inert zijn als daarvoor?
Het zijn die programmering, naïviteit en inertie die mede voedingsbodem zijn voor de praktijken van de nationale roofkapitalisten en misdadige en corrupte politici.
Het zijn deze programmering, naïviteit en inertie waarin maatschappijrot goed gedijt.
Er is maatschappijrot in Suriname.
Een land waar lokale politici (waaronder regeringsleiders en volksvertegenwoordigers) grote aandeelhouders en belanghebbenden zijn in de lokale informele economie (die notabene concurreert met de lokale formele economie), daar zit geen eer in.
Eer, sommigen noemen eer: moraal, morele hygiëne).
‘Chirurg’ Raghoebarsing scheert in zijn interview met zijn scalpel langs de maatschappijrot, maar gaat er niet in, ondanks hij zegt dat het radicaal anders moet.
Als we oprecht duurzaam maatschappelijke verandering willen, moeten we niets en niemand ontziend de maatschappijrot bloot op de operatietafel leggen.
Anders blijft de lippendienst en woekert het rot verder.
In gesprekken over en oplossingsvoorstellen voor de crisis in Suriname is de operatielamp gericht op de economie, alsof deze losstaat van de eer van de mensen in dat land.
In Suriname blijven we volharden in de opvatting dat wanneer de (politieke) macht etnisch evenredig is verdeeld en we weer genoeg geld hebben om alles te kopen, het vanzelf goed komt met onze eer.
Dat is niet zo.
Macht corrumpeert altijd en het hebben van geld verbetert de moraal van mensen niet; dat bewijzen machthebbers en roofkapitalisten elke dag. Aan eer of een goede moraal moet continu worden gewerkt.
Dat werken begint thuis in de gezinsrelaties en ontwikkelt zich verder in andere relaties en instituties zoals het onderwijs. En ook in de politiek, regering en parlement!
Een goede moraal hebben heeft niets te maken met religieus gelovig zijn. Men kan niet religieus zijn en een goede moraal hebben. Men kan ook diepreligieus zijn en tegelijk corrupt zijn tot in het beenmerg.
De regering van Suriname, met in haar midden aandeelhouders en belanghebbenden van de vermaledijde informele economie, is daar het voorbeeld van.
Ze begint iedere werkweek met religieuze bijeenkomsten, geleid door religieuze voorgangers v/m en vervolgens gaat het roven verder.
Als er nu – maart 2023 – nog mensen zijn die denken of geloven dat de problemen waar Suriname voor staat, alleen betrekking hebben op de economie en opgelost kunnen worden terwijl we onze nationale eer (morele hygiëne, moraal) buiten beschouwing laten, hebben ze weinig begrepen van de aard van het verval van Suriname.
Het verval in Suriname is zo oud als het land zelf
Dat verval begon met kolonisatie, slavernij en contractarbeid; met politieke macht en met gewelddadig verlies van onze eer.
Toen de kolonie overging in een autonome republiek onder ons beheer, verzuimden wij zelf onze eer te herbevestigen.
We hebben geen politici v/m die ons daarin kunnen voorgaan; misschien zijn ze er wel, maar (nog) niet zichtbaar.
Maar gelukkig zijn er in Suriname vaklui v/m die dat kunnen!
Ook de onderwereld heeft eer.
Is er eer in beschermen van de rijken?
Waarin zit de eer van Surinamers?
Bron : Filia Kramp / via SR Herald
Is de samenleving aan het "rotten" denkt u?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!