PARAMARIBO, 26 januari 2024 – Gisteren was het weer eens zo ver, de president liet zich van zijn meest onaangename, arrogantie, domme en zelfs dictatoriale kant zien.
Waar Bouterse al 41 jaar – plus heel veel dagen – maar niet kan worden opgepakt, wist Santokhi wel binnen acht uur een compleet boekwerk landelijk te verbieden.
De reden?
Iemand had zijn foto gebruikt en dat mag niet.
De echte reden?
Hij is alleen maar bezig met zijn imago en doodsbang de verkiezingen van 2025 te verliezen.
Voordat mensen nu denken dat ik politiek gedreven ben; dat ben ik niet en ik zal aantonen waarom Santokhi zich steeds meer als populistische dictator ontpopt.
Laten we beginnen met het boek en in het bijzonder de omslag hiervan. Echt smaakvol vind ik het gekozen ontwerp en de gebruikte letters niet, maar dat is gelukkig niet strafbaar.
Boekwerk van den Bergh
– corruptie in Suriname –
De meeste mensen zullen het verhaal van de Doksenclub inmiddels ook wel kennen.
In het kort was dit een grootschalig hobbyproject van de grootste Nederlandse eendenboer, Gerard van den Bergh, die met zijn kennis, techniek en inzichten onze doksenboeren graag verder wilde helpen.
Hij bleek nogal succesvol, want zijn nieuwe bedrijf in Suriname werd direct een groot succes en marktleider.
Tot de (huidige) regering hier na 2019 achter kwam en er vervolgens van alles aan deed, een moordaanslag incluis, om de man tot bedaren te brengen.
Na een jarenlange strijd werd van den Bergh als een aangeschoten wilde eend ons land uit gejaagd en begon hetzelfde bedrijf in Guyana waar de overheid hem wel vriendelijk gezind was.
De tijd in Suriname heeft hij nu vastgelegd in een dagboek en daarin vertelt hij vrijuit over zijn avonturen, ervaringen, mening en gebeurtenissen die tot zijn vlucht hebben geleid.
Fraude, corruptie en bedreigingen... welkom in Suriname!
Terugkerende thema's daarbij zijn fraude, corruptie, nepotisme en politieke belangen. Van president Santokhi tot minister Nurmohammed en van minister Sewdien tot ondernemer Kirpalani.
Allen waren hem vijandelijk gezind, enerzijds omdat hij een zakelijke bedreiging voor hun (of hun vriendjes) vormde, anderzijds omdat ze zijn bedrijf (en daarmee de winst) wilde overnemen.
Het boek verscheen begin deze week ook in Suriname en behalve een klein persbericht werd daar niet veel aandacht aan besteed.
Het was te krijgen bij VACO, de enige en tevens beste boekhandel van ons land, en dat was het wel.
Totdat zowel het Kabinet van de President en de Communicatiedienst Suriname (CDS) een memo de deur uit deden.
De foto op het omslag (van de president – redactie) is illegaal gebruikt. Er zitten rechten op deze foto, de foto mag niet zo maar gebruikt worden en zeker niet in de context van het boek.
Het boek moet verboden worden, VACO wordt gedwongen de verkoop te staken en van den Bergh wordt door de staat Suriname aangeklaagd vanwege onrechtmatig gebruik van zijn portretfoto.
Kabinet van de President
staat Suriname
Dat Santokhi het boek per direct heeft verboden, verbaasde mij niet eens. Het duurde minder dan een werkdag wat ik nogal langzaam vond.
Het is immers dezelfde Santokhi die tot tweemaal toe het landelijke internet heeft gesaboteerd om te voorkomen dat men elkaar (tijdens demonstraties) op de hoogte bleef houden.
Het is dezelfde persoon die meer dan tien mensen (journalisten, critici) achter slot en grendel heeft gegooid omdat hun boodschap hem niet gezind was.
Santokhi toont langzaam de contouren van een dictator
Het is immer die persoon die zichzelf als de nieuwe Zonnegod neerzet, 24/7 in de spiegel kijkt en nooit naar iemand luistert.
Wat ik wel interessant vond, en daar komen we bij de kern van dit bericht, is de reden die hij opgaf om het boek te verbieden; zijn foto op het omslag.
Binnen acht uur werd het boek "totaal en volledig" verboden
Zijn "juridische experts en team van advocaten" hadden namelijk gemeld dat de foto niet zo maar gebruikt mag worden en dat dit allemaal smaad en laster was (twee totaal verschillende juridische termen die te pas en on te pas door elkaar worden misbruikt, maar goed).
Nu ben ik absoluut geen rechtsgeleerde – en natuurlijk kan elke zaak en aanklacht in een andere context of daglicht afwijkende situaties opleveren – maar in dit geval ligt de zaak toch iets eenvoudiger.
Wat blijkt?
De foto, en expliciet deze gebruikte foto, is namelijk nota bene door de president zelf (in al zijn megalomane trots en arrogantie) wereldwijd vrij gegeven van welke rechten dan ook.
De foto die op het omslag is gebruikt (naast die van Sewdien en Kirpalani) is vrijgegeven door de regering van Suriname, zo blijkt ook uit de gegevens op bijvoorbeeld Wikipedia.
Belangrijk hierbij is om te melden dat deze foto nadrukkelijk door de staat Suriname daar is geplaatst en van zowel rechten als uitleg is voorzien. Het is dus niet door zo maar iemand geüpload en tegen alle regels in gebruikt.
Wie op de foto, behorende bij de Wikipedia-pagina van Santokhi, klikt ziet direct wat extra gegevens over deze specifieke foto.
Natuurlijk gaan we niet over één nacht tropisch ijs en dus klikken we op beide meldingen om te zien wat er nog meer wordt uitgelegd over deze foto.
Als je op Wikipedia een foto plaatst, kan je aangeven welke rechten daar op zitten.
Dat varieert van "je mag hem gebruiken, maar verder blijf je er met je poten van af" tot en met iets als "deze foto is volledig vrijgeven, desnoods misbruik je hem op alle manieren, ons maakt het niet uit".
De foto van Chan valt onder de laatste categorie, getuige deze opmerking die geschreven is door het Kabinet van de President zelf;
De regering van de Republiek Suriname, de houder van het auteursrecht op deze foto, staat iedereen toe het te gebruiken voor elk doel, inclusief onbeperkte herdistributie, commercieel gebruik en wijziging.
Voorwaarden foto Santokhi
Wikipedia
Daaronder staat nog een opmerking over de website waar de foto origineel vandaan komt en waar ook weer vermeld staat dat de foto vrij is van al het recht. Deze website is de officiële site van de regering en kan gevonden worden op www.gov.sr
Tenzij anders vermeld is het toegestaan de inhoud van deze website te hergebruiken, tenzij bij een bepaald onderdeel (bijvoorbeeld een foto of document) staat aangegeven dat op dat onderdeel een auteursrechtelijke uitzondering van toepassing is.
Bij hergebruik van de inhoud van deze website is naamsvermelding niet verplicht.
Voorwaarden foto Santokhi
gov.sr
Er staan wel wat uitzonderingen bij de foto, bijvoorbeeld dat je hem niet als profielfoto van WhatsApp mag gebruiken om vervolgens te doen alsof je Santokhi ben.
En voor foto's die na 2022 zijn gepubliceerd gelden weer andere rechten, maar dat is op de gewraakte foto allemaal niet van toepassing.
De voorwaarden op de site van de overheid zijn zelfs nog losser; je mag gewoon die foto pakken, gebruiken voor commerciële doeleinden en je hoeft niet eens te melden hoe je er aan bent gekomen.
Zoals gezegd ben ik geen advocaat, maar weet ik wel dat er nooit sprake is van "één soort recht".
Zo heb je portretrecht (waarbij de foto een gelijkenis is aan jouw gezicht en verbonden met je identiteit), maar ook vaderschapsrecht (waarbij je bepaalt waarvoor de foto gebruikt mag worden, bijvoorbeeld wel een scheurkalender, maar niet als wc-papier),
Aanvullend zijn daar nog zaken als intellectueel eigendom (wie heeft de foto gemaakt en is hij / zij de eigenaar daarvan) en auteursrecht (wie heeft de foto gepubliceerd, verspreid en binnen welk "werk" geplaatst).
Santokhi is een publiek figuur, zijn beeld is publiek domein
En vergeet niet dat Santokhi een publiek figuur is, een bekende Surinamer waarvoor ook weer andere regels gelden... in zijn nadeel.
Zijn beeltenis is, via zijn inauguratie tot president, bijvoorbeeld onderdeel geworden van het publieke domein, wat betekent dat je daar nog vrijer mee om mag gaan.
Met de, door de regering gestelde, voorwaarden pleit Santokhi het gebruik van deze foto, behalve het portretrecht, volledig vrij.
Je kan er dus mee doen wat je wil.
Je mag hem op posters drukken en er veel geld voor vragen, maar je mag hem ook op een boekomslag zetten van een kookboek of de foto totaal belachelijk maken door hem te bewerken.
Dan zijn er voor journalisten nog aanvullende situaties ook. En aangezien van den Bergh in zijn boek de politieke situatie in Suriname beschrijft, kan je dat werk als journalistieke bijdrage zien.
Journalisten hebben, vanwege de persvrijheid, bijvoorbeeld citaatrecht.
Dat betekent dat je zelfs foto's en teksten mag citeren / tonen waar eigenlijk zware rechten op zitten. De reden is dat je anders als journalist nooit iets zou mogen schrijven of afdrukken waar recht op zit.
Journalisten hebben meer rechten vanwege de vrije pers
Als de Mona Lisa wordt gestolen, is het logisch dat je als journalist hier een foto van plaatst. En als een beroemde schrijver overlijdt, is het niet vreemd om een gedicht van diens hand af te drukken.
Dat mag allemaal, want als journalist heb je "net wat meer rechten" dan een ander.
Behalve citaatrecht mag je als columnist de foto's van Chan trouwens ook gewoon belachelijk maken.
Humor en satire zijn belangrijk in een vrije samenleving
Humor, sarcasme en satire zijn namelijk weer gevrijwaard van bepaalde rechten, ook weer om de vrijheid van het (gesproken en geschreven) woord te garanderen.
Maar dat is hier dus allemaal expliciet niet van toepassing.
Daarbij is ook wel duidelijk dat er zoveel rechten van invloed kunnen zijn, dat je niet binnen acht uur een heel boek kan verbieden zonder gedegen onderzoek en gerechtelijke processen hiertoe.
De foto van Chan is door Chan vrijgegeven voor elk gebruik en dus kan Chan het boek met de foto van Chan niet verbieden als de boodschap hiervan voor Chan niet goed uitkomt in de visie van Chan.
Chan moet niet denken dat hij de vrije pers kan aansturen
Chan werpt zich door dit gedrag en het oneigenlijk gebruik van juridische straftermen steeds meer op als dictator die maar één waarheid wil horen, namelijk de door Chan goedgekeurde waarheid.
En omdat ik vanwege mijn studie een voorvechter ben van het vrije woord, heb ik in dit artikel een aangepaste omslag van het boek geplaatst.
Dat is mijn recht, want ondanks alles moet er ook gelachen kunnen worden.
Bron : Kees C. Donk / 3 jaars student computerwetenschappen en IT-security
Waarom denkt u dat Chan het boek wil verbieden?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!