PARAMARIBO, 7 juli 2024 – Enkele weken terug beloofde president Santokhi dat we nog dit jaar miljoenen USD zouden verdienen aan "carboncredits", maar naar nu blijkt is dat toch niet haalbaar.
Er is namelijk nog helemaal niets geregeld en de materie (waarbij je caronkrediet internationaal verhandeld en omzet naar valuta – redactie) is zo abstract en complex dat het nog vele jaren kan gaan duren alvorens onze productie en infrastructuur daarop is afgesteld.
Het is niet alleen een kwestie van alles goed in kaart brengen, of aan internationale wetenschappelijke standaarden en protocollen voldoen, maar ook alle ondernemers en aannemers moeten een nauwgezette boekhouding opzetten om het verbruik van carbonkrediet te kunnen verantwoorden.
Nederland, iets verder met deze materie dan wij, stoeit al jaren met het begrip "koolstofkrediet" (productie en gebruik van koolstof is een groot probleem in Nederland, vanwege de boeren en het bouwen van huizen – redactie), heeft daar miljarden euro's in geïnvesteerd en wacht feitelijk ook nog steeds op accreditatie van hun systeem.
Carbonkredieten
– een toekomst vol rook –
Hoe president Santokhi dan binnen 5 maanden de internationale, wetenschappelijke wereld wel weet te overtuigen geld over te maken voor "onze" carbon is niet bekend.
Het enige dat toe nu toe is afgerond, is de eerste conceptversie van een schets voor de zogeheten "Carbon Credit Guidelines".
Feitelijk is dat niet meer dan een pamflet met bestaande teksten over carboncredit en waar je als land aan moet voldoen om deze te verdienen. De informatie hiervoor is publiek beschikbaar en staat gewoon op internet vermeld.
Carbonkrediet
Carbon credits zijn verhandelbare certificaten die een reductie van één ton CO2 – of het equivalent daarvan – vertegenwoordigen.
Bedrijven en landen kunnen deze credits (ver)kopen om te voldoen aan hun uitstootdoelstellingen en zo bijdragen aan de strijd tegen klimaatverandering.
Door carbon credits te kopen, compenseren ze hun eigen CO2-uitstoot door te investeren in projecten die de uitstoot van broeikasgassen verminderen of voorkomen, zoals herbebossing of duurzame energieprojecten.
Het idee is dus dat Suriname een complexe boekhouding gaat opstellen waar alle ondernemers feitelijk aan bij zouden moeten dragen, om zo inzicht te krijgen in onze productie van carbon en het eventuele verbruik er van.
Aangezien we niets produceren en (bijna) alle goederen moeten importeren, produceren we dus ook weinig carbon en houden we "krediet" over. Dat kan verhandeld worden, mits we niet door blijven gaan met het in hoog tempo vernietigen van ons oerwoud.
Ritesh Sardjo, directeur van het Ministerie van Ruimtelijke Ordening en Milieu (ROM), presenteerde voor minister Ramdin de geldende richtlijnen (die van het internet waren gehaald – redactie) aan de regeringsraad.
De richtlijnen beschrijven voor elk land hoe carbon credits kunnen worden verhandeld in lijn met het Parijs-Akkoord.
Carbonkredieten
– abstract en complex –
Minister van Buitenlandse Zaken, Albert Ramdin, benadrukt dat de richtlijnen (omdat ze internationaal al zijn opgesteld en vastgelegd) ook gericht zijn op de energie-, bosbouw-, landbouw– en infrastructuursectoren in Suriname.
Deze richtlijnen moeten projectontwikkelaars helpen bij de ontwikkeling van carbon credits. Voorwaarde is daarbij wel dat hun boekhouding tot op de laatste komma en cent klopt, alles kan worden verantwoord en er volledige openheid en transparantie geldt.
Het is niet zo dat "de rest van de wereld" ons op de blauwe ogen vertrouwt en uit het niets geld gaat overmaken.
Suriname heeft het potentieel om ongeveer 5 miljoen carbon credits te verhandelen.
Naast carbon credits kan Suriname ook verdienen aan "kredieten met terugwerkende kracht" die tot Santokhi aantrad zijn opgebouwd.
Dat zijn er veel en veel meer, namelijk ruim 15 miljoen stuks.
Ramdin schat dat Suriname ongeveer 18 miljoen aan credits kan verhandelen.
Voor een succesvolle handel moet dus wel eerst een enorm aantal zaken geregeld worden, zoals de oprichting van een nationaal register en certificeringen door de VN-klimaatorganisatie.
Ook moet er gewerkt worden aan de wetgeving, moeten corruptie en fraude worden verbannen en mag geen enkele ondernemer binnen het project discutabel te werk gaan.
Carbonkredieten
– er wordt veel over gepraat... –
Bovenal moet elk "carbon credit" project eerst worden ingediend, uitgewerkt en goed voorbereid, voordat deze (internationaal) wordt goedgekeurd.
Ook het opzetten van een nationaal register en het behalen van hoogwaardige, internationale certificering zijn essentiële stappen.
President Santokhi meldde erg tevreden te zijn met deze – volgens hem – enorme, nieuwe inkomstenbron en beloofde dat juist de laagste inkomensgroepen nog dit jaar gaan profiteren van de carbon credits.
Hoe hij dat wil realiseren, laat staan binnen de resterende vijf maanden van dit jaar, werd niet vermeld.
Tekst : Anil Gajadien (Suriname Nieuws) / artist impression : Langeman Produkties
Zullen we ooit 1 krediet verkopen?
Wilt u reageren op de vraag?
Lees verder in de gratis app!